Er zijn zo van die plekken waar je liever geen bekenden tegenkomt. De sauna bijvoorbeeld en in iets mindere mate, de zwembadboord. Ik veronderstel dat mensen die parenclubs of sm-kelders bezoeken nog een paar van die plaatsen kennen, maar dat weet ik dus niet zeker.
Nu heb ik er nog eentje waar ik liever niet gezien word. Dat is de Mac Donalds. Ja zover reikt mijn hypocrisie. Ik ben ervan overtuigd dat de wereld beter af is zonder dat klootjeseten, maar toch ga ik daar, zo een twee keer per jaar als mijn kinders mogen kiezen waar ze gaan eten omdat ze toevallig jarig zijn. Het is maar tijdelijk, denk ik dan, over een jaar of tien zullen hun smaakpapillen voldoende ontwikkeld zijn en hebben ze andere voorkeuren.
Maar mijn hypocrisie gaat nog verder. Ik probeer dan ook nog eens zo gezond mogelijk te doen, daar in de Mac Donalds. Ze mogen enkel spuitwater en hun vieze fake-worteltjes moeten allemaal op voordat ze een dessert krijgen. Uiteraard heb ik dat dessert voor hen gekozen in de vorm van een actimel in plaats van een koek of een ijsje. Belachelijk inderdaad, ik geef het toe.
De eerste keer was dat niet simpel zo een kindermenu bestellen, met al die opties, maar ondertussen na een keer of vijf, heb ik het onder de knie.
En net toen ik daar maandag als een diehard-Mac Donalds fan zonder fouten mijn bestelling aframmelde kwam er iemand binnen die ik kende.
En dan nog iemand uit de pedagogische wereld, het was meester P., van de tweede kleuterklas.
Gelukkig was ik zo van mijn melk dat ik direct wat fouten maakte in mijn bestelling en de Mac Donalds meneer nog eens de opties moest afraffelen.
De schade aan mijn imago bleef dus een beetje binnen de perken.
En meester P kwam daar om een slaatje te bestellen?
BeantwoordenVerwijderen