Ik val nooit in slaap op de trein. Ik ben daar principieel tegen, tegen het feit dat ik in slaap zou vallen op de trein.
Het lijkt me volkomen irrationeel om nachtenlang wakker te liggen, te woelen in een fantastisch bed, relaxatie-oefeningetjes en van die zever te moeten doen om in slaap te vallen op een matras... om dan gewoonweg in slaap te vallen terwijl ik rechtop zit op een harde vieze treinzetel.
Het is bovendien ook een beetje gevaarlijk, stel je maar voor dat je daar ligt in een heel onflatterende slaaphouding, eventueel met een streepje kweel over je lip en Matthias Schoenaerts stapt op de trein en neemt plaats voor je. Zou dat niet jammer zijn?
Het lijkt me volkomen irrationeel om nachtenlang wakker te liggen, te woelen in een fantastisch bed, relaxatie-oefeningetjes en van die zever te moeten doen om in slaap te vallen op een matras... om dan gewoonweg in slaap te vallen terwijl ik rechtop zit op een harde vieze treinzetel.
Het is bovendien ook een beetje gevaarlijk, stel je maar voor dat je daar ligt in een heel onflatterende slaaphouding, eventueel met een streepje kweel over je lip en Matthias Schoenaerts stapt op de trein en neemt plaats voor je. Zou dat niet jammer zijn?
Maar deze morgen moest ik mijn schone principes laten varen. Nog voor ik de wereldstad Sint-Niklaas bereikte, ben ik in slaap gevallen.
De voorbije vijf dagen was ik telkens pas om half twaalf opgestaan. Deze ochtend stond mijn wekker om zeven uur. Dit zou betekenen dat wanneer je altijd om zeven uur opstaat, je er opeens om half drie 's nachts uit zou moeten. En zo voelde het dus ook, toen die wekker afging, half drie 's nachts.
En dus viel ik in slaap en nu maar hopen dat Matthias zich deze morgen niet met de trein van tien na acht ergens tussen Lokeren en Antwerpen verplaatste.
En dus viel ik in slaap en nu maar hopen dat Matthias zich deze morgen niet met de trein van tien na acht ergens tussen Lokeren en Antwerpen verplaatste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten