Masterfrustratie

Ik ben een wervelwind. Ik ren door het leven, soms een beetje te hard en dan steek ik mijn pink tussen de autodeur, of dan geraak ik gefrustreerd van te trage dingen zoals de ryanairwebsite.

Maar deze morgen bleek dat de ryanair-uitgiftenummer-ergernis  eigenlijk een akkefietje-ergernis was en niet te vergelijken met de ergernis van vandaag. Oorzaak van deze master-frustratie vandaag was een ibook van tien jaar oud. Mijn eigenste mac moest immers naar de applefabriek. Inderdaad, misschien wel die fabriek waar chinese jongens uitgebuit worden maar daar kon ik nu eens niets aan doen. 

Mijn mac kleurde af en toe roze, en dit was op zich wel schoon, maar ooo zoo fout volgens de ict-verantwoordelijke. Maar omdat ik een week zonder verbinding met de digitale wereld niet zou overleven kreeg ik een vervangcomputer.... van een jaar of tien.

De frustratie begon al deze ochtend toen ik het ding vol goede moed om 8h47 wou aanzetten, om 8h53 was ie nog bezig met deze poging. En ondertussen maakte ie zo een koffiezetapparaatgeluid. Ik heb niets tegen dat koffiezetgereutel, op voorwaarde dat het gecombineerd wordt met de geur van koffie... maar dit was hier dus niet het geval.

Toen het ding eindelijk klaar was, probeerde ik safari op te starten... en nog eens... en nog eens. Maar waarschijnlijk had ik dat beter niet gedaan, dat "nog eens", want hij liep vast. Ondertussen was ik al serieus aan het wiebelen op mijn stoel en besloot ik het witte ding toe te klappen en de dag te vullen met nuttige dingen waarvoor je geen computer nodig hebt, zoals vergaderingen of bedrijfsbezoeken. Maar morgen staat er 'kantoorwerk' in mijn agenda. 

Ik ben nu al nerveus... het wordt een spannende dag... niet in het minst voor mijn bureau-delende collega's.