Het verhaal van C

Het mocht niet zijn, de liefde bleef niet duren onder het smurfendonsdeken en C is opnieuw vrijgezel. Op zich lijkt dit niet zo erg, maar voor C is het  problematisch.  C is 33 en is het kotsbeu om alleen naar trouwfeesten te gaan. Alle vriendinnen zetten aan de lopende band kinderen op deze wereld maar C heeft er zich al bij neergelegd dat haar eierstokken binnenkort het verschrompelingsstadium ingaan en vindt dit op zich zelfs niet zo erg… maar C wil wel een lief.

Maar waar vind je tegenwoordig  een deftige vent? Ik heb C al meerdere malen vergezeld op zaterdagnachten in de Charlatan en ik treed C bij als ze zegt dat ze liever een vent zou zoeken in de Bozar op zondagochtend.

Alleen, dat gaat niet zo gemakkelijk.

Begrijp met niet verkeerd, er is niets mis met C, integendeel. C ziet er fantastisch uit, heeft een eigen huis een leuke job en een fantastisch gevoel voor humor. 

Eigenlijk behoort C tot het type vrouwen waar al veel inkt over is  gevloeid.

Intelligent, hoogopgeleid, kan haar eigen boontjes doppen, maar is single want… te veeleisend voor een man. Maar wat heb je aan dergelijke statistieken? C kan toch moeilijk een lief van 150 kilo nemen en dan zeggen: ‘Tja, ik mag niet veeleisend zijn.’

Maar voor C zich wou inschrijven op de datingsite rendez-vous, waarmee ze zich dus een serieuze sprong in het diepe zou wagen heb ik C overtuigd het eerst nog even op een andere manier te proberen, namelijk met de viavia-methode. Ik ben er namelijk van overtuigd dat als ik iemand leuk vind, die zijn vrienden ook leuk moeten zijn, en de vrienden van die vrienden ook. 

En zo kan C volgens mij wel nog die vrijgezel tegenkomen, die leuk, knap, boeiend, grappig  (lees: perfect) is.  En dus ga ik C de komende weken opzadelen met blind dates. Alleen, moet ik nu nog die vrienden van die vrienden van die vrienden vinden. Maar aangezien C me ook wel dierbaar is,  zijn er ook enkele strenge deelnamecriteria.

Hopla, ik weet dus weer wat te doen deze maand. Alle hulp is welkom.