maandag 17 mei 2010

Trouwpartijtjes

-->
Mijn vriendin is single en ik niet. Soms ben ik jaloers op het leven van mijn vriendin, soms is mijn vriendin jaloers op mijn leven. Zo gaat dat nu éénmaal. Soms ben ik ook helemaal niet jaloers op haar leven. Op trouwfeestjes bijvoorbeeld is het helemaal niet plezant een single te zijn. Aangezien mijn lief in het trouwfeestenseizoen vaak liever op bergen klimt, gebeurt het dat ik ook als single deelneem aan het trouwfeestgebeuren alwaar ik mijn vriendin vergezel in dit koppelwalhalla.
Het probleem begint al bij het aan tafel schuiven. Tafels hebben een even aantal stoelen en dus is het moeilijk om die singles daar ergens tussen te schuiven. Vaak gebeurt het dan ook dat de singles gezellig samen worden gezet.  En dat is altijd even slikken want aan zo'n tafel begrijp je vaak maar al te goed waarom sommige venten single zijn…

Maar evengoed beland je wel tussen de stelletjes en daar moet je natuurlijk iets voor over hebben. Lastige zwangerschappen, borstvoeding die niet lukt en reflux-baby’s  zijn vaak het thema tijdens zowel voorgerecht als hoofdgerecht. Met een beetje geluk wordt er na het hoofdgerecht opgemerkt dat jij daar als single ook zit en nog niet actief hebt deelgenomen aan het gesprek. En dan begint het….'Hoe komt dat toch dat jij geen lief hebt'. 'Je ziet er toch goed uit'. En nagel op de kop 'Misschien ben je te kieskeurig?' wordt naar je hoofd geslingerd. Eigenlijk wil je als single iets terugroepen van ‘Ik ben liever kieskeurig dan net als jij tevreden met een lelijke, werkloze aap’, maar je bedankt voor het compliment en lacht alles vrolijk weg, je bent immers op een feestje.
Een andere single-vriendin kreeg zelfs ooit eens de vraag : ‘Maar jij hebt toch wel een katje, hoe is het daarmee?’ Slik, inderdaad.

En dan begint het feestje, na de champagne en de wijn komen de pinten en ook de bereidwilligheid om je aan een lief te helpen. De neef van de bruid wordt voorgesteld, en in plaats van een opmerking te maken over de vlekken onder zijn oksels maak je maar een vriendelijk praatje. Die ene collega  van de bruidegom die geen lief heeft, wordt uitgedaagd om met jou te dansen en dat doe je dan maar…
Maar dan draaien de rollen om en begint de echte fun.  De venten hebben net het streekbier ontdekt als vrouwlief moe wordt en naar huis wil. Afhankelijk van wie de broek draagt, verdwijnt het koppel voor het feestje losbarst of eindigt het in een potje janken.
Ergens anders in de zaal heeft een vent met iets te veel testosteron,  het moeilijk dat zijn lief met een ander danst en dat zal die ander geweten hebben. Nog net kunnen de collega’s tussenkomen maar het kwaad is geschied en ook hier verdwijnt het koppel, al dan niet voltallig.
En dat is toch het moment dat je als single denkt: ‘Man wat ben ik blij dat ik single ben’. Of komt dat moment eerder de zondagochtend als je je om half twaalf nog eens omdraait terwijl je vriendinnen  weer volop in de peuterweelde zitten?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten