Lijstje

Ik ben ermee begonnen toen ik mijn eerste stappen in de wereld van de werkende volwassene zette. Ik hoorde een toenmalige collega zeggen: ‘Nee hoor, geen vakantie dit jaar, we hebben een veranda gezet hé, ‘t is al genoeg geweest’. Toen nam ik me voor een lijstje te maken met de dingen die ik nooit zou zeggen of doen. Zo zal ik zeker nooit een veranda zetten, laat staan mijn vakantie daarvoor laten. Moest dit nu toch het geval zijn, zal ik dit zeker nooit ik het openbaar verkondigen.

Met de verdere intrede in de volwassen wereld werd mijn lijstje langer. Zo voegde ik toe dat ik mijn kapper nooit een kort kapsel zou vragen ‘voor het gemak’. Je weet wel hoe die er uit zien. En ik zou dat korte vormeloze kapsel dan ook zeker nooit combineren met parelmoeren knopjesoorringen…

Tot nu toe ben ik er redelijk trots op dat ik me aan de meeste beloften heb gehouden. Zo heb ik nog nooit een lief gehad waarvan kin, nek en borstkas één geheel vormen en heeft mijn lief nog nooit docksides gekocht en het ziet er naar uit dat dit ook nooit het geval zal zijn, oef.

Natuurlijk zijn er een aantal onverwachte wendingen: ik woon in Lokeren, ben al op vakantie geweest in een resort aan de Turkse Rivièra en na twee kindjes heb ik mijn belofte ‘Ik ga nooit plastische chirurgie overwegen’ veranderd in ‘Ik ga misschien nooit plastische chirurgie overwegen’. Maar dat zijn dan ook de minder fundamentele zaken van het leven… zolang ik maar nooit een veranda laat zetten.

Nu ik dertig ben dacht ik dat het misschien wel tijd was om dat lijstje wat verder aan te vullen, kwestie van wat meer richting te geven aan mijn leven. Inspiratie voor mijn lijstje doe ik genoeg op tijdens mijn dagelijkse treinritten naar Antwerpen. Vandaag voegde ik eraan toe:  ik ga nooit antwoorden op de vraag ‘Hoe gaat het?’ met de zin ‘Druk hé zeg, w’ebben een eerste communicant vandejare’.