Help...de feministen

De Nederlandse columniste, Elma Drayer, die zichzelf een feministe van de klassieke snit noemt, heeft een boek geschreven. Ik vind dat wel boeiend, boeken van 'feministen', want ik weet niet meer goed wat dat is, een feministe.

Maar mevrouw Drayer schreef een boek omdat ze zich doodergert aan 'al die vrouwen die echt niet veel doen'. En daarmee bedoelt ze dus vrouwen die niet fulltime werken. Ze noemt het schokkend dat vrouwen die parttime werken afhankelijk willen zijn van hun man. Volgens Drayer vinden die parttime-werkend vrouwen het te zwaar om voor peuters te zorgen met fulltime werken te combineren en doen ze het dus niet. 'Eigenlijk gedragen ze zich als verwende prinsesjes, ze hebben geen zin om te werken dus doen ze het niet, een beetje verwerpelijk dus.'

Tjah, dat mevrouw Drayer en ik nooit vriendinnen gaan worden, dat wist ik al toen ik de foto zag die bij het artikel stond maar ik vind ook haar redeneringen een beetje flauw.

Volgens haar is voor kinderen zorgen ook niet zo zwaar, vroeger hadden ze 10 of meer kinderen, dat was pas een dagtaak, nu zitten we te zeuren maar baden we eigenlijk in luxe. Tjah, vroeger hadden ze tien kinderen, inderdaad en die werden ook groot (of toch de helft, er gingen er toch ook altijd een paar dood). Maar het is toch niets omdat vroeger iets op een bepaalde manier  ging dat dat ook nu moet gaan? Vroeger had mijn oma  ook geen centrale verwarming of een badkamer of Jimmy Choo-schoenen. Wil dat zeggen dat we dat dan nu ook niet nodig hebben? Die Jimmy Choo schoenen misschien niet, maar ik zou toch niet meer zonder mijn douche met warm water kunnen. Er bestaat zoiets als evolutie, beste Elma.

En om even terug te komen op die die Jimmy Choo schoenen, die zijn misschien pure luxe, maar dan nog, dan mag ik die toch ook hebben (indien ik ze ooit zou kunnen betalen).

Mevrouw Drayer wordt ook helemaal kwaad van hoogopgeleide vrouwen die na vier of zes jaar studie toch beslissen om niet fulltime te werken. 'Hun opleiding heeft de maatschappij handenvol geld gekost, maar ze voelen zich niet geroepen om daar iets voor terug te doen. Schandalig is dat.'

Oei, even stond ik perplex. Ik had nooit gedacht dat ik de staat iets verschuldigd was omdat ik mocht studeren. En hoe lang zou je volgens haar dan moeten werken om die schuld af te betalen? Kon je die schuld dan enkel afbetalen door fulltime te werken. Zou werken in een ngo ook meetellen of kon je maar beter werken in een bank, of in een grote multinational?

En zou mevrouw Drayer dan ook een  afbetalingsplan hebben uitgewerkt voor fulltime moeders die de staat handenvol geld kosten om dat ze kun kinders fulltime in de crèche steken. Die mogen dan waarschijnlijk ook nooit op pensioen.

Enfin, als je dacht dat je diploma een meerwaarde had omdat je dan beter kon deelnemen aan het zogezegde 'maatschappelijk debat' of genieten van het leven (lees= de krant lezen en op café discussiëren met je vrienden) dan mag je dat op je buik schrijven, een economische meerwaarde moet je betekenen!

En om op die prinsesjes terug te komen, ik ben geen prinsesje, mevrouw Drayer, prinsesjes hebben de laatste nieuw Jimmy Choo-schoenen en ik niet, want ik heb ouderschapsverlof genomen en dan is het geld vlugger op.

Eigenlijk wil ik niemand op gedachten brengen, maar als je het toch wil lezen...

Verwende prinsesjes, portret van de Nederlandse vrouw

Elma Drayer

Uitgeverij De Bezige Bij