Neem nu het 'vriendenboek', u weet wel, de opvolger van de 'poëzie'. Nostalgisch dat wel, en met nobele doelen, zoals 20 jaar later nog eens terugkijken wie fan was van Clouseau en wie graag frieten at. Alhoewel ik niet weet of dat werkelijk wordt gedaan, dat terugkijken, want ik heb zelf nooit zo een vriendenboek gehad. Een poëzie wel, ja... en ik kijk daar soms eens in... als ik verhuis of opruim en ik niet weet waar ik dat ding moet leggen en me afvraag of het niet bij het oud papier moet.
Maar soit, het probleem is dat die vriendenboekjes tegenwoordig een trend zijn in de kleuterklas. Ik weet niet wie daarmee begonnen is, maar ik vind het een stom idee. Kleuters kunnen niet schrijven of lezen, dus wat zijn ze daarmee? En wie moet dat boek dan maar invullen... inderdaad de mama. Dit zou 's avonds kunnen gebeuren voor het slapengaan en dit zou dan een gezellig momentje kunnen zijn met de dochter. Maar ten huize D. is dit meestal niet het geval.
Het vriendenboek wordt in de boekentas gevonden telkens we op het punt staan om veel te laat naar de schoolpoort te crossen. Dus er wordt al eens gevloekt op dat vriendenboek en dan moet ik vaak enkele K*-woorden inslikken. Ondertussen heb ik zelf al zo een 15-tal vriendenboekjes ingevuld, in sneltempo weliswaar, en ik ben het een beetje beu.
Het vriendenboek wordt in de boekentas gevonden telkens we op het punt staan om veel te laat naar de schoolpoort te crossen. Dus er wordt al eens gevloekt op dat vriendenboek en dan moet ik vaak enkele K*-woorden inslikken. Ondertussen heb ik zelf al zo een 15-tal vriendenboekjes ingevuld, in sneltempo weliswaar, en ik ben het een beetje beu.
Ik krijg heel veel zin om stoute dingen te beginnen schrijven in dat K*-vriendenboekje. Kleuters kunnen toch niet lezen.
En kleuters weten toch ook niet wat een idool is. En een sterrenbeeld kennen ze ook al niet. En ik doe geen moeite meer om het uit te leggen. En ik weet ook niet op wie van de K3-meisjes mijn zoontje het meest lijkt.
BeantwoordenVerwijderen