Plastieken BH-bandjes

Dat dit nog moest gebeuren op mijn waarschijnlijk laatste terrasbezoek en Indian Summerday van dit jaar… ik werd weer geconfronteerd met het PLASTIEKEN DOOEZICHTIGE BH-bandje. Nu wil ik niet de stijlgoeroe uithangen, maar ik vind dit item is gewoonweg lelijk. 

En ik ben niet alleen, al mijn mannelijke gesprekspartners met wie ik het al over dit onderwerp heb gehad zijn het met mij eens dat het een draak van een uitvinding is.

Ik vraag me ook af wie dit heeft uitgevonden en waarom. Waarschijnlijk om de indruk te wekken dat je geen BH draagt maar daar  is die uitvinder of uitvindster dan wel niet in geslaagd. Of misschien is het uitgevonden voor mensen die nooit dichter dan 100 m in de buurt van andere mensen komen. Want dit is exact de afstand waarop je nog de illusie zou kunnen krijgen dat de persoon in kwestie geen BH draagt. 

Onzichtbaarheid bestaat immers niet, beste dames, enkel Mega Mindy wordt af en toe onzichtbaar en dit is een helaas maar een verzinsel van Gert Verhulst en co.

Echt jammer dat niet-puberende mensen in dit tijdperk van Marlies Dekkers, La Fille d’O en Chantelle nog kiezen voor dit onding. Bovendien zijn er tegenwoordig al BH’s zonder bandjes te verkrijgen, stevig genoeg om een F-cup tot zijn recht te laten komen.

Ik geef toe, ik heb ze ooit gekocht en exact 20 minuten gedragen. Toen ik twintig was en op Erasmus in Cordoba zat. Ik had die rubberen dingen nog nooit gezien in België en dacht dat het tot de Spaanse cultuur behoorde en het dragen ervan nodig was om volledig geïntegreerd te geraken. Ik wist al snel dat er iets niet klopte bij het voelen van twee spannende rubberen rekkers over mijn schouders. Maar heel zeker wist ik het bij het aanschouwen van de blik van mijn Italiaanse mannelijke flatgenoot toen ik vol vertrouwen de keuken binnenwandelde.

En Italianen die kan je wel vertrouwen als het over  BH-bandjes gaat.