Ik voelde het al bij het opstaan, het was zo een dag die ik liever zo snel mogelijk zag voorbijgaan. Zo een dag waarop ik liever een holletje zou maken in mijn tuin en daar in zou kruipen tot het weer zomer en 25 graden is. Maar dat ging niet, want ik moest mijn kinders naar school brengen.
En dus legde ik me neer bij het feit dat vandaag wel zou voorbijgaan en dat ik indien ik de ganse dag mijn ipod-oortjes inhield, mijn eigen bureautje niet uitkwam en mijn ogen op mijn pc gericht hield er weinig ergs kon gebeuren.
Maar net voor ik naar de trein spurtte hoorde ik nog net van Tomas dat het complimentendag was. En plichtbewust als ik ben, voelde ik ook hier weer een verplichting om deel te nemen aan dit nobele initiatief. Rothumeur of niet, ik zou mijn best doen om een compliment te geven.
Ik probeerde het op de trein maar slaagde er niet in, ik kon toch moeilijk een compliment geven aan de madam tegenover mij met haar prachtige veel te luide nasale stem die door mijn ipod-oortjes heen ging. Want, zo stond er op de complimentendag-website te lezen, de complimentjes moesten oprecht zijn.
Ik kon een compliment geven aan de dame naast mij, die gekleed in een regenboog-inca-trui en lapjesbroek mij direct het gevoel gaf dat ik de echte fashionista was.... in een simpele skinny jeans en hakken. Maar ik deed dat niet.
En ook op het werk lukte het niet om complimentjes te geven, niet dat mijn collega's er slecht uitzagen vandaag, maar ze waren er gewoonweg niet. Even dacht ik hen per e-mail een compliment te sturen wegens hun goed werkende telepathisch vermogen om te weten wanneer ik een rothumeur heb en zij beter uit mijn buurt blijven. Maar ik deed het ook weer niet, uit vrees verkeerd begrepen te worden.
Maar daarnet, toen ik besefte dat ik eigenlijk de rest van de dag gewoon binnen kon blijven en zelfs mijn zetel niet meer uit moest besloot ik mijn rothumeur opzij te leggen en toch een compliment te geven.
En zo complimenteerde ik mijn dochters met het feit dat ze zoooo flink waren en oh zo goed opgevoed naar Bassie en Adriaan konden kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten