Ik ben een beetje gefrustreerd. Tijdsgebrek is de oorzaak. De frustratie bereikte een hoogtepunt toen mijn jumpsuit vier dagen lag te wachten in het postkantoor.
Want postkantoren, die zijn niet open als ik thuis ben, dus moet je daar in feite verlof voor nemen.
Een andere frustratie-oorzaak is mijn schoenen zonder hak die hier al zes maanden liggen, want ook de schoenmaker, die is niet open als ik thuis ben en dus kan ik al zes maanden die leuke botjes niet aandoen.
Een andere frustratie-oorzaak is mijn schoenen zonder hak die hier al zes maanden liggen, want ook de schoenmaker, die is niet open als ik thuis ben en dus kan ik al zes maanden die leuke botjes niet aandoen.
En de zaterdag, die zit elke week stampvol, je kent dat wel, soms met leuke dingen, soms met iets minder leuke dingen zoals colruytbezoekjes.
Jahoor, ik heb soms eens verlof en dat gebruik ik dan om naar de tandarts te gaan voor mezelf, of met mijn oudste dochter, of met mijn jongste dochter, of om naar de oogarts te gaan voor mezelf of met mijn oudste dochter.
Ik werd een beetje lastig en dat vond niemand leuk, dus heb ik de knoop doorgehakt, ik ga dat ouderschapsverlof opnemen en ga vier vijfde werken. Vanaf maart ben ik dus elke week een dagje thuis, om naar het postkantoor te gaan, of naar de schoenmaker, of om de gazet te lezen, of om blogs te lezen, of om 'desperate housewife' te spelen in de fotoshoots van B,... Zalig toch?
Zou ik ook moeten doen maar ik wacht 'het goeie moment' af... Tja, dat TO DO lijstje die eigenlijk alleen maar tijdens de kantooruren kan afgewerkt worden, dat wordt altijd maar langer en langer... Dus, gelijk heb je!! Fien R.
BeantwoordenVerwijderen