Scoutsweekend

Ze is terug. Thuis van het scoutsweekend. En ik, ik ben een beetje opgelucht. Dat oudste kind van mij dat heeft geen grote mond zoals haar moeder en haar zus. Dat kind ging mee op weekend 'omdat, mama, dat misschien wel een goed idee is om nieuwe vriendinnen te maken, want eigenlijk heb ik die niet in de scouts'. Mijn hart zei krak en ik kon alleen maar bewondering op brengen voor zoveel jonge dapperheid.

En dus zette ik mijn kind, dat nog in Sinterklaas gelooft, vrijdag af tussen meisjes waarvan er al een deel borsten heeft. Ik slikte en overtuigde mezelf het ganse weekend dat er nog nooit iemand gestorven was van 2 dagen eenzaamheid. Ik dacht bij mezelf dat 2 nachten op de grond slapen omdat je niet weet hoe je een matje moet opblazen geen ramp was. Ik dacht aan kinderen van 8 in Afrika, die ganse huishoudens runnen.
En nu heb ik ze terug en ze ziet er content uit. De choco was bevroren, de wc was een kot buiten in het donker, de slaapzaal was ijskoud en ze kregen te weinig eten.
Maar van eenzaamheid heb ik niets gehoord.