Ik had nog wat vakantie over, ideaal om in de herfstvakantie op te nemen. Zo kon ik er een productieve vakantie van maken. Ik ging een thesis schrijven en meteen al 4 vakken blokken.
Dag één van de vakantie viel ik van de trap. Waarom een volwassen mens van de trap valt, het blijft een raadsel, maar het gebeurt. Soms is het zelfs erg en breekt er iemand zijn nek. Ik brak niets, neen het enige gevolg is dat de opperhuid van mijn lichaam op verschillende plaatsen is verdwenen en dat mijn spieren geblutst zijn. Dixit mijn dochters: "je loopt als die man met één been wat verder uit de straat".
Dag 2 was mijn dochter ziek. Niet zo erg, maar niet bevorderlijk voor de productiviteit (die ik dus moest inhalen). Zeker niet aangezien ik nog steeds liep als de man met één been en ik me voelde als een vrouw met 2 pijnlijke benen. Bovendien bleek de kinderziekte zich niet op te lossen met een portie junifen en Ketnet. De buikgriep ging gepaard met gejammer en gekerm in de zetel, zo erg dat ik mijn oudste dochter er ook al van verdacht een dramaqueen te zijn geworden.
Dag 3 was de dochter weer kiplekker maar had het virus zich in mijn spijsverteringskanaal gehuisvest. Ik wist opeens waarom de dochter de dag voordien zo gejammerd had. Ik probeerde het te negeren, de twee dagen zonder productiviteit moesten worden ingehaald. Ik vertrok toch met de trein naar Brussel. Bad idea, Overgeven in een treintoilet is niet cool. Vergeleken met overgeven in de trein is overgeven in de toiletten van Brussel Centraal een luxe.
En nu ga ik in mijn bed kruipen. En ik denk er serieus over dag 4 over te slaan en misschien ook meteen dag 5.
Of misschien die ganse productieve vakantie.
Dag één van de vakantie viel ik van de trap. Waarom een volwassen mens van de trap valt, het blijft een raadsel, maar het gebeurt. Soms is het zelfs erg en breekt er iemand zijn nek. Ik brak niets, neen het enige gevolg is dat de opperhuid van mijn lichaam op verschillende plaatsen is verdwenen en dat mijn spieren geblutst zijn. Dixit mijn dochters: "je loopt als die man met één been wat verder uit de straat".
Dag 2 was mijn dochter ziek. Niet zo erg, maar niet bevorderlijk voor de productiviteit (die ik dus moest inhalen). Zeker niet aangezien ik nog steeds liep als de man met één been en ik me voelde als een vrouw met 2 pijnlijke benen. Bovendien bleek de kinderziekte zich niet op te lossen met een portie junifen en Ketnet. De buikgriep ging gepaard met gejammer en gekerm in de zetel, zo erg dat ik mijn oudste dochter er ook al van verdacht een dramaqueen te zijn geworden.
Dag 3 was de dochter weer kiplekker maar had het virus zich in mijn spijsverteringskanaal gehuisvest. Ik wist opeens waarom de dochter de dag voordien zo gejammerd had. Ik probeerde het te negeren, de twee dagen zonder productiviteit moesten worden ingehaald. Ik vertrok toch met de trein naar Brussel. Bad idea, Overgeven in een treintoilet is niet cool. Vergeleken met overgeven in de trein is overgeven in de toiletten van Brussel Centraal een luxe.
En nu ga ik in mijn bed kruipen. En ik denk er serieus over dag 4 over te slaan en misschien ook meteen dag 5.
Of misschien die ganse productieve vakantie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten