Maudje, mijn liefste Maudje,
Ik had je eigenlijk anders willen noemen, maar toen de vroedvrouw om je naam vroeg was ik te uitgeput om te antwoorden, een kind op de wereld zetten is vermoeiend en dus antwoordde je vader en besliste ie dat je Maud zou heten. Maar het is een mooie naam.
Al 6 jaar ben je nu mijn maudje, ik had er geen idee van 6 jaar geleden hoe het zou zijn met jou in mijn leven. Ik wist niet dat jij een zonnetje ging zijn, een vrolijk clowntje in mijn huis. Het zag er even anders uit. Ik ben ze bijna vergeten, maar niet helemaal, die dagen en nachten dat ik je in mijn armen had. Ik rillend van radeloosheid en kringen onder mijn ogen van acuut slaaptekort. Jij, rillend van de koorts en kringen onder je ogen van ziekte en zwakheid. Maar toen al met die lach op je gezicht.
Je overwon en sindsdien huppel je door jouw leven en door dat van ons.
Eigenlijk heb je het ons gemakkelijker gemaakt. Oké, het is soms stressen om op tijd aan die opvang te staan, je hebt geen geduld en je lawaai werkt al eens op mijn zenuwen, ochtenden met jou in huis zijn nooit meer ochtenden van rustig wakker worden... Maar, als heel de wereld tegen me is (ja, dat gebeurt in mijn gedachten), als ik het gevoel heb dat alles wat ik doe gewoon verkeerd gaat (ja, dat gebeurt ook), dan kan ik naar jou en je danspasjes kijken, naar jou en jouw mopjes luisteren en ik weet dat het eigenlijk ook allemaal maar dat is. Een lach doet veel, en zeker die van jou.
Dat je nog eindeloos lachend door het leven mag gaan, Maudje.
Speciaal voor jou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten