zondag 19 oktober 2014

Geen dieven in mijn huis

Ik ben bang van muizen en van dieven. Het is te zeggen vooral van geluiden die ik niet kan thuisbrengen en in mijn fantasie dan dievengeluiden worden. Mijn lief is niet bang van muizen en van dieven, over complementariteit gesproken. Maar soms zit dat lief ergens anders, ver weg, en dan moet ik chance hebben natuurlijk.
Ik had geen chance vorige week, mevrouw muis besloot de oversteek kelder-kot te doen via de keuken, in mijn gezichtsveld dan nog wel. Maar bon, het lief was er niet, het had geen zin op de keukentafel te gaan staan, ik moest voort met mijn leven.
En ook de dief uit mijn fantasie kwam opeens gevaarlijk dichtbij. De sleutel van de achterdeur bleek opeens te zijn verdwenen. Hoe dat komt is een gans ander verhaal, maar het betekende wel dat de achterdeur niet meer dicht kon. Dieven, moordenaars, ontvoerders, terroristen met explosieven, ze konden allemaal recht door de tuin mijn huis binnenwandelen. En dat was dus niet oké.
En dus ging ik op zoek naar de Mac Gyver diep in mij, maar ik kwam niet verder dan de achterdeur dichtplakken met duct tape. Dat gaf me al een veel veiliger gevoel.


Tot mijn 8-jarige dochter de volgende ochtend de keuken binnenwandelde en heel ostentatief met haar ogen rolde. 'Moedertje toch, dacht je nu echt dat je zo een dief ging tegenhouden'

 Maar ze kreeg hem wel niet open, die achterdeur. 

1 opmerking: