maandag 15 september 2014

Léon

Dat Léon wel vroeg opgestaan was, dat zeiden de kinderen vrijdagochtend aan de ontbijttafel. Want het licht van het huis naast dat van ons brandde al. Léon is onze buurman, een lieve oude buurman. Als alle buurmannen als Léon waren, dan zou de wereld er veel beter uit zien. Toen ik hier nog maar een dag of drie woonde hoorde ik opeens de tv van Léon. "Oei," dacht ik, "als ik de tv van Léon  hoor dan hoort Léon 's nachts vast ook het geluid van mijn ontroostbare baby en overdag het geluid van mijn onhandelbare peuter", en ik schoot in paniek. Maar een dag later maakte ik kennis met Léon en hij vertelde mij hoe content hij was terug leven in het huis te horen, niets mooier dan het geluid van kinderen, zo zei hij.

En zo gebeurde het dat ik af en toe eens een dessertje extra voor Léon maakte, en mijn lief reed zijn gras af, snoeide zijn haag en herstelde soms een lekke kraan. En Léon op zijn buurt, die ontving met graagte mijn zalandopakketjes.

Léon was dus vroeg opgestaan, heeft zich in de zetel gezet en heeft daar dan letterlijk zijn laatste adem uitgeblazen. En zo vonden ze hem enkele uren later.

Het zal raar zijn zonder het geluid van Léon zijn tv, maar het was toch fijn om 5 jaar zo een buurman te mogen hebben.

3 opmerkingen:

  1. Je doet de man eer aan met dit mooie eerbetoon ! Sterkte...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leon heeft dan nog wel 5 jaar kunnen genieten. Maar triest dat hij er niet meer is nu. Ik duim voor een fijnen nieuwe buur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi, buurvrouw. Als wij ook zo mooi oud mogen worden in onze straat staan we er goed voor. We zullen ons best doen, voor Leon!

    BeantwoordenVerwijderen