donderdag 5 december 2013

Keppe


Een bekentenis. Er zijn er niet veel die het weten.
Ik heb een knuffel, Keppe is haar naam. Ik ken ze al 34 jaar. Ze ziet er al ongeveer 20 jaar uit zoals ze er nu uitziet.

Een beetje moe door het jarenlange troosten.
Kinderverdriet, puberleed en Weltschmerz in mijn studententijd.
Niets dat het arme schaap niet aankon.

Ik vond het wel erg, voor haar, dat ze al dat verdriet moest dragen. Dat ze er vanaf mijn tiende nooit meer bij was als het écht leuk was. Dat ze de hele tijd in mijn bed moest blijven liggen en naar posters van The Radio's en The Confetti's moest staren.
Zo nam ik haar niet mee naar mijn eerste fuif. Maar mocht ze achteraf wel mijn tranen vangen, omdat die jongen die ik zo leuk vond, mijn beste vriendin leuker vond.

En met al die gebroken harten...ging haar eigen hart scheuren. (Dat geloofde ik echt)



Ik kwam op het ideetje haar te fotograferen toen ik een paar weken terug de reportage van Mark Nixon zag.
Ze verbleef te lang verstopt, je mag ze zien :-)





5 opmerkingen: