Het is niet aan mij besteed, lesgeven. Het is niet alleen het geduld dat me ontbreekt, blijkbaar ook het vermogen om iets uit te leggen. Ik dacht nochtans dat ik een goed antwoord had gegeven op de vraag van mijn oudste dochter, van waar de mensen eigenlijk kwamen. Uit de buik, dat wist ze wel en van die mama's en papa's die elkaar graag zien, dat moest ze ook niet meer weten. Ze bedoelde daarvoor, heel vroeger, hoe het kwam dat er sowieso eigenlijk mensen waren, waar die vandaan kwamen.
En dus vertelde ik enthousiast over meneer Darwin en zijn apen, de fruitvliegjes liet ik achterwege, want het kind is pas zeven.
En het leek of het gelukt was, althans, ze knikte aandachtig.
Tot we gisteren fotootjes bekeken, van papa en mama voor het kindertijdperk, de zorgeloze tijd, zonder de wallen onder onze ogen.
De jongste vroeg, waar zij waren en de oudste antwoordde:
'Ik zat misschien al in de buik, maar jij was zeker nog een aap, of misschien waren we allebei nog apen'.
Ik zweeg... het is niet aan mij besteed...iets uitleggen.
En woonden ze dan in de Zoo? Dan zagen we ze misschien al eens.
BeantwoordenVerwijderenOf in Afrika? Dan kwam S. ze misschien al eens tegen.
zalig
B.
Ik heb dat gesprek ook gevoerd met mijn (toen) 6-jarige dochter. Alles oké tot ze in het 1e lj godsdienst kreeg en zei dat het allemaal niet waar was van die aap. Er was een meneer geweest die zei dat er licht moest zijn enzo en toen had die ook de mensen gemaakt. Domme mama.
BeantwoordenVerwijderen