Koen

Het zit hem in de details, in de kleine dingen die ik van hem geleerd heb.
Heel onbewust, heel subtiel maar 15 jaar later nog heel aanwezig in mijn hoofd en mijn dagelijks handelen.

Ik herinner me het alsof het gisteren was, ik drukdrukdruk in het uitgaansleven en hij ook, nog veel drukker dan ikzelf,  soms een café verder, soms een stad verder maar wekelijks ontmoetten de twee feestlevens elkaar wel ergens. Dan praatten we of praatten we niet, zwaaiden even van ver en deden druk verder.

Ik was een 18-jarige wervelwind, stormde binnen zei wat en vloog weer verder, maar hij was veel rustiger, stond daar als zijn charmante zelve en vond altijd de juiste toon.

En één keer was ik weer voorbijgevlogen, rap wat zeveren en weer weg, en toen hield hij me tegen: 'Of ik hem niet voorstelde aan de persoon in mijn kielzog, want dat doe je  toch niet, praten zonder voorstellen'.

Het volgende moment werden er handen geschud, namen en  practical jokes uitgewisseld en voelde ik me als een klein stout meisje dat net een reprimande had gekregen. Want hij had gelijk natuurlijk.

En ik vergat het niet en ik denk er heel vaak aan terug. Dat uitgaansleven is wat verminderd, het aantal netwerkrecepties en vergaderingpauzes is recht evenredig vermeerderd.  En ik ben er goed in geworden ondertussen, in het voorstellen: 'Dag Ludo, dit is Patrick, Patrick is heel druk bezig met iets interessants'. 

En misschien deed ik het ook wel als hij het niet had gezegd, de wervelwind is er sowieso wat uit ondertussen en er passeerden nog andere subtiele opvoeders in mijn leven.

Maar toch ben ik blij dat hij me dat eerst gezegd heeft, zo blijft hij altijd een beetje in mijn gedachten.

En dat Ludo en Patrick misschien beste vrienden geworden zijn, dat is dan ook een beetje door hem.

Een gelukkige 35ste verjaardag Koen.