zondag 1 juli 2012

Zoef

39 zou hij geworden zijn dit weekend maar in mijn gedachten blijft ie er 29. Soms, heel soms moet ik al eens denken hoe het weer was, hoe hij lachte en hoe zijn stem klonk. Maar dan komt het opeens allemaal vlijmscherp terug. Zo 's nachts in een droom lijkt het wel of ie nooit is weggeweest.
En dan schiet ik wakker... Blij word ik er niet van, wel ontzettend verdrietig en boos dat het verdorie maar een droom was en hij echt nooit meer terugkomt.


Maar ik ben ook altijd een beetje opgelucht, dat ik hem tenminste nog af en toe eens tegenkom in een droom en even die lach kan horen.  Zou dat blijven duren? Tot ik honderd ben?






2 opmerkingen:

  1. ik ben ook blij hem nu en dan nog es in een droom tegen te komen, zo levensecht, maar idd altijd beetje vreemd bij het wakker worden.

    BeantwoordenVerwijderen