"En hopelijk was het lekker want morgen is het weer vissoep, de vriezer zit namelijk vol": vertelde ik mijn gezinsleden deze middag. Of ze daar gelukkig mee waren, dat laat ik in het midden.
En toen gingen we een middagje naar de Gentse Feesten. Maar het is werkedag morgen, dus bleef het bij een middagje en gingen we op tijd naar huis.
Een huis dat we aantroffen gevuld met rook en een walm van verbrande vis.
De vissoep had nog wat verder geprutteld, zo een uur of zes.
Het probleem van twee dagen vissoep had zich zelf weer eens opgelost. Normaal gezien hou ik van problemen die zichzelf oplossen. Maar niet als dat gepaard gaat met nog enkele dagen leven in verbrande vislucht en de zetels die waarschijnlijk nog weken naar die vis zullen stinken.
En ik hou al helemaal niet van die vreselijke gedachte die zich nu voor een tijd lang in mijn kop heeft genesteld: 'Wat als het geen werkedag was geweest morgen?'
Oooh amai ik krijg het gelijk warm en koud! En daar mag je niet aan denken, helemaal niet aan denken, aan wat het zou kunnen geweest zijn (amai veel ww) als het morgen geen werkedag zou zijn!?
BeantwoordenVerwijderen