Het verhaal gaat weer eens over de treinen, mijn favoriete onderwerp. De rechtstreekse trein Lokeren-Brussel, die hebben ze afgeschaft. Maar we mogen niet klagen, we hebben een directe aansluiting in Dendermonde en zeker 11 minuten om over te stappen. Maar u weet dit ook, 11 minuten in nmbs-taal, dat is veel te weinig. Gevolg is dat ik sinds een jaar altijd iets meer gestressed toekom op de Brusselse vergaderingen.
Ik geef toe, in meer dan de helft van de gevallen lukt de overstap, maar echt goed voor mijn zenuwen is het niet, voor mijn conditie daarentegen is het wel een goede zaak. Twee keer in de week een korte sprint kan niet slecht zijn.
En vorige week was het dus weer het geval, ik zat te schuifelen op mijn stoel, nerveus op mijn horloge te kijken en binnensmonds te vloeken op de trein die met een slakkegangetje het station van Dendermonde binnenkroop. Maar de vriendelijke conductrice, stelde mij en een 50-tal lotgenoten gerust. De trein zou wachten, maar we moesten wel een beetje voortmaken. En dat deden we, en masse liepen we naar perron 8 alwaar de deuren van de trein dicht waren. Tot iemand een open deur ontdekte iets verderop en de groep van 50 als een kudde schapen naar deze open deur sjokte. De mensen stapten in, de trein die vertrok...en de mensen die bleven instappen. Een echte treinreiziger weet immers dat de NMBS-capsones het diepste in een mens naar boven kunnen halen.
Meneertjes in maatpakken en mevrouwtjes op hakken liepen dus even mee met de trein om er dan heel avontuurlijk in te jumpen. De trein begon sneller te gaan en het was mijn beurt... maar ik durfde niet. Ik zag nog net hoe de deuren zich sloten en de mevrouw voor mij sandwichten, maar gelukkig weer openden. Het manneke achter me die waagde zijn kans nog, het lukte hem, al vraag ik me af hoe lang hij daarvan heeft moeten recupereren.
Maar ik, hoewel met een heel lang scoutsverleden durfde niet op een rijdende trein te springen.
Ik had dan ook totaal foute schoenen aan.
Ik vraag me wel af of baskets zouden volstaan om op die trein te springen, misschien moet ik wel het nodige klimmateriaal uit de kast van mijn lief halen, kwestie van toch zeker ergens aan een trein te kunnen hangen als die uit Dendermonde-jungle vertrekt.
Dankzij de NMBS heb jij zo te lezen een heel avontuurlijk leven. Zo een beetje avontuur en adrenaline, dan is toch net wat de kantoormens kan gebruiken? Volgende keer gewoon de juiste schoenen en het juiste materiaal meenemen en je kan volop genieten en je weer jong voelen.
BeantwoordenVerwijderen