maandag 9 januari 2012

Eerste-werkdag-humeur

Ochtendhumeur, ik heb daar geen last van. Al een chance want dat zou hier wat zijn als ik in die chaotische ochtendspits nog eens last had van humeurigheid. Een vriendin van mij heeft dat wel, dan moet je haar gerust laten. Als het gebeurt dat ik de ochtend met haar doorbreng, laat ik haar dan ook braaf met rust, maar eigenlijk snap ik dat niet goed. Een beetje aanstellerij, vind ik dat.

Of liever 'vond' ik dat, want vandaag had ik opeens last van iets vergelijkbaar maar dan 100 keer straffer. Het eerste werkdag-na-twee-weken-knusse-vakantie- humeur.  Het begon al gisterenavond maar het bereikte ongekende hoogten toe ik me deze ochtend neervleide op mijn stoel. Eigenlijk wou ik het liefst van al een putje graven in de grond en daar even in kruipen... een dag of twee. 

Of als dat niet kon dan tenminste onder mijn dekbed liggen en vooral.... niemand zien en niemand horen. Maar dat niemand zien, dat was dus een beetje moeilijk vandaag. Er zijn natuurlijk betere dagen om niemand te zien dan op de eerste dag nadat praktisch alle collega's twee weken vakantie hebben genomen. Eén voor één druppelden ze binnen, de ene nog vriendelijker dan de andere, de éne met nog hartelijkere wensen dan de andere. En ik, ik probeerde op te gaan in de kantoorlucht... wat moeilijker bleek dan ik dacht.

Twee weken lang had ik doorgebracht in de knusse aanwezigheid van enkel mijn lief en kindjes, af en toe aangevuld met wat andere familie of vriendjes. En opeens was ze daar terug, de boze wereld met e-mails, vergaderingen en moeilijke vragen.

Maar ik heb het overleefd en morgen probeer ik het opnieuw, erger kan echt niet. En als het toch weer zo erg blijkt, dan is er een plan B. Er liggen niet voor niets 17 schoenwinkels op wandelafstand van mijn bureau...

3 opmerkingen:

  1. Oh zo herkenbaar. Alleen heb ik geen schoenwinkels in mijn bereik.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Idem dito, zelfde gevoel, geen schoenenwinkels ...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat wordt nog eens versterkt door de invloed van de volle maan gisteren, die de dagen ervoor en erna ook doorwerkt. Vrouwen voelen dit nog meer. Heb al veel mensen gehoord die last hebben/hadden van lusteloosheid, willen wegkruipen en depressieve buien. Tip die ik erover gelezen heb: niet mee bezig zijn, geen paniek, het waait gewoon over

    BeantwoordenVerwijderen