Het is zover, mijn poetsvrouw is overbelast, allé, eigenlijk haar rug en haar nek enzo. Maar dus kan ze niet meer poetsen. En mijn poetsvrouw, dat was eigenlijk de allerbeste.
Zo eentje uit de reclame voor poetsvrouwen. Mijn huis was niet alleen onberispelijk, het was ook nog eens een toffe, je kon daar een leuk babbeltje mee doen, met die poetsvrouw van mij.
Maar nu zit ze dus thuis, op rust, en heel waarschijnlijk kom ze niet meer terug. En natuurlijk vind ik dat erg voor haar, ik ga morgen dan ook chocolaatjes opsturen.
Maar ik vind het ook een beetje erg voor mezelf. Want nu moet ik zelf mijn huis kuisen. Kuisen, het is niet alleen dat ik daar ongelooflijk slecht in ben, ik HAAT dat echt. Zo erg, dat ik nu alvast een rothumeur heb omdat ik dit weekend eens de living moet stofzuigen. Zucht.
Ik snap u volkomen.
BeantwoordenVerwijderenToen mijn poetshulp thuis bleef met rugklachten, ik zou ze eigenhandig gaan masseren zijn.
Ik blijf hout vasthouden dat die van mij nog lang niet ziek wordt. De ramen zouden hier gewassen moeten worden en als ik dat zelf moet doen....
BeantwoordenVerwijderenhéél coole foto, btw!
BeantwoordenVerwijderen@ henz: zis likofdas is é - thx
BeantwoordenVerwijderenBieke
Ai ai... zo apprecieer je haar nog eens te meer hé, niet?
BeantwoordenVerwijderenIk kan het me voorstellen, als een poetsvrouw weg is besef je pas echt wat je gemist hebt! Snel opzoek naar een nieuwe dan maar!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes
Saskia