dinsdag 25 oktober 2011

Geen tijd

Ik wil het eens hebben over het fenomeen 'geen tijd hebben'. Ooit zei een slimme baas me eens, dat dat eigenlijk niet bestond 'geen tijd hebben'. Iedereen heeft in feite evenveel tijd, alleen stel je zelf je prioriteiten en kies je om dingen niet te doen. Gewoon omdat je niet alles kunt doen, waar op zich niets mis mee is.

Nu ja, het ligt natuurlijk niet voor de hand om steeds te moeten zeggen dat iets geen prioriteit is, geen tijd hebben, dat 'bekt' natuurlijk beter. Dus  heb ik er ook geen probleem mee als een collega me zegt dat ze geen tijd had om iets na te lezen of dat mijn lief geen tijd had om een brood te halen. Stel je voor dat ie afkomt dat brood voor hem geen prioriteit is. Daar zou ik pas een probleem mee hebben.

Ik heb echter wel een probleem met het 'structureel en permanent geen tijd hebben'.  Al zijn er uitzonderingen, als je twee jobs moet combineren om de schulden van je zoon af te betalen of elke dag aan het bed van je zieke moeder moet zitten, dan begrijp ik dat je structureel tijd te kort hebt. Neen, het probleem situeert zich bij die mensen die daar precies ook nog eens trots op zijn dat ze geen tijd hebben.

Je kent ze wel, die mensen die geen tijd hebben om boeken te lezen. Och, ze zouden wel willen, maar ze hebben geen tijd, drukdrukdruk hé, dat hun leven is.
En vorige week zwierde iemand opeens zuchtend in mijn gezicht dat ze daar toch jaloers op is dat ik zo met vriendinnen kan afspreken.  Daar heb ik nu wel eens een probleem mee.

En dan denk ik aan die vroegere slimme baas en wil ik zeggen 'je bedoelt dat je het eigenlijk veel leuker vindt om 's avonds te werken en dat vriendinnetjes zien geen prioriteit is voor jou?
Alhoewel bij deze trees het gebrek aan vriendinnen wel eens de 
reden zou kunnen zijn dat ze er geen prioriteit aan kan geven.

En op een blog schrijven, dat ik daar tijd voor heb. Wat ben ik toch een gelukzak!

7 opmerkingen:

  1. Ik ben het er niet mee eens, met die stelling van je baas ...

    Heel vaak ben ik zo pompaf dat ik 's avonds ook alleen maar in mijn zetel kan ploffen om vervolgens in mijn bed te kruipen.
    Boeken lezen lukt dan niet meer omdat ik mij er niet op kan concentreren.
    Iets schrijven idem, heel vaak schrijf ik dan gewoon kromme zinnen.

    Mijn prioriteit is heus niet "keihard werken tot ik er bijna bij neerval", maar als ik op het einde van de maand wil rondkomen, dan moet ik dat dus wél doen.

    'k Vind het een beetje een makkelijke stelling, stomweg zeggen dat mijn prioriteiten fout liggen.
    Maar goed, dat kan aan mij liggen natuurlijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @koffiemetmelk, het gaat niet over 'foute' prioriteiten, er is niets mis met prioriteiten, die kunnen toch niet goed of fout zijn. het gaat over de communicatie hierover.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leuk, leuk, leuk! Ik had zelfs tijd om het te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja akkoord, de ergernis gaat vooral over de communicatie. Sommige mensen wentelen zich graag in een slachtofferrol en projecteren dat op anderen 'ooo jij kan dat, ik kan dat niet'
    Goe geschreven

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zeer, zeer herkenbaar!
    Dat het echter ook al 's fout kan lopen met teveel dingen in 24 uur te proppen, kan je hier lezen: http://esmeraldaborgo.wordpress.com/2011/05/25/stress/

    BeantwoordenVerwijderen