Blond, blonder, blondst

Het leven is niet gemakkelijk geweest voor mij tot nu toe, op de koop toe weet ik nu al dat ook het leven van mijn twee dochters een harde dobber zal worden.

We zijn immers alle drie blond.

Al vanaf mijn geboorte reken ik af met vooroordelen over mijn intelligentie.  Al in de wieg hoorde ik het gesnuif en geroezemoes van de babybezoekers. Jarenlang zag ik mensen hun hoofd wegdraaien toen wij een gezinsuitstapje maakten. 'Gelukkig, de andere drie zijn bruin', hoorde ik ze mompelen. Ik heb kansen en opportuniteiten aan mij voorbij zien gaan... enkel en alleen vanwege mijn haarkleur.

Maar ik heb mij niet laten doen, het heeft me sterker gemaakt lieve lezers. Zelfvertrouwen dat ik heb, u houdt het niet voor mogelijk. Ontelbare keren zat ik snikkend op die kappersstoel te roepen dat het geen naam had: 'Alstublieft, kleur mijn haar zwart, pikzwart, ravenzwart, zo zwart als maar kan'. Maar telkens op de moment suprême, toen de kapper al klaar stond met zien vies zwart goedje, klaar om mijn blonde lokken achter kilo's kleverig spul te verbergen, werd ik overspoeld door mijn blondine-zelfvertrouwen en riep ik even hard:  'Neen, toch maar niet, ik wil en ik zal doorzetten'.

Voor mij is het te laat, dat nieuwe boek voor blondines van die Lesley-Ann Poppe, ik ben immers al één en al zelfvertrouwen. Maar gelukkig, er zijn nog zoveel andere blondines wiens leven er enkel gemakkelijker op kan worden. het komt geen moment te vroeg dit boek.

Puk en de Petteflet wordt alvast vervangen door 'Handboek voor blondines' als het vaste voorleesboek op het nachttafeltje van de dochters.

En let vooral op de trailer.

Kan er mij ook iemand zeggen van waar die Poppe opeens komt, ik weet al dat ze de beste vriendin van Valentina's moeder is, maar van waar komt die griet in godsnaam?