Paprikapoeder

Sommige dingen zijn overroepen, paprikapoeder bijvoorbeeld. Heeft volgens mij geen enkele meerwaarde, maar toch staat het in talloze recepten. 'Pfff' denk ik dan.

Nog iets dat zwaar overroepen is, de 'wat-ga-ik-aan-doen-op-die-trouw-stress'. Alsof er behalve mijzelf iemand is die daar van wakker ligt. 

Dagen, weken doe ik er soms over om mijn outfit te kiezen of zelfs bijeen te kopen. Maar geen mens die zich kan herinneren wat ik op dat vorige trouwfeestje droeg. Zelfs mijn lief kan zich niet herinneren of ik nu in het fuchsia dan wel in het zwart gekleed was op dat feestje van 4 weken geleden. Laat staan welke oorbellen ik erbij droeg.

En toch, er is iets in mijn hoofd dat zegt dat het weer iets nieuws moet zijn, nu zaterdag, want die andere tenues die zijn al gedragen en voldoen niet meer aan de strenge belachelijke eisen die ikzelf elke keer opnieuw uitvind. En dus moet ik morgen weer op zoek naar een nieuwe outfit, liefst inclusief nieuwe schoenen.

Alsof er zaterdag een mens naar mijn schoenen gaat kijken. Of het zouden baskets moeten zijn, of teva-sandalen, dan misschien... Maar die was ik niet van plan te dragen.

Soms word ik toch zo moe van mezelf. Tegen paprikapoeder kan ik 'pfff ' roepen maar tegen mezelf, dat gaat dan weer niet.