Het is confronterend om kinderen te hebben. Het is vooral confronterend als mijn beide dochters tegelijkertijd de dramaqueen aan het uithangen zijn, ik naar mijn altijd-zen-lief kijk, en besef dat het dramaqueen-gen van bij mij komt.
En ja, het is al gebeurd dat we alledrie samen van dramaqueen aan het doen zijn. En dan heb ik wat medelijden met mijn lief en begrijp ik zijn standpunt dat er geen gezinsuitbreiding meer nodig is. Veel te veel kans dat er nog zo een dramaqueen bijkomt, stel je maar eens voor.
Maar soms is er een ander andere soort confrontatie, de confrontatie dat het toch uw kinders zijn, maar zo verschillend van jezelf. Mijn dochter had schoenen gekregen van oma, zelf gekozen. Ik ga er geen doekjes om winden, het waren seuteschoenen. (Ik mag dit zeggen want mijn dochter kan toch niet lezen. Ik heb dat uiteraard niet tegen het kind gezegd, ik heb zelfs gezegd dat het schone schoenen zijn)
Maar toch, het is een spijtige zaak.
Niet dat ze er (altijd) als Suri Cruise inclusief hoge hakken moet bijlopen, maar toch ook niet als de dochter van de Amish people... Gelukkig groeien kindervoeten snel en verslijten schoenen nog sneller.... Volgens mij is het tijd voor een paar nieuwe.
Niet dat ze er (altijd) als Suri Cruise inclusief hoge hakken moet bijlopen, maar toch ook niet als de dochter van de Amish people... Gelukkig groeien kindervoeten snel en verslijten schoenen nog sneller.... Volgens mij is het tijd voor een paar nieuwe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten