Lens

Hoera hoera. Ik behoor weer tot het rijk der zienden. Meer zelfs, ik behoor weer tot het rijk der zienden-zonder-permanente-frons-op-hun-voorhoofd.

Ik ben gezegend met het welbekende 'lui oog'. Inderdaad, ik was zo een kindje dat destijds met een plakker rondliep. Nu zijn plakkers cool, toen niet. Maar alle plakkers ten spijt, het heeft niet mogen baten. Mijn oog, dat bleef lui en mijn andere oog, dat was ook niet zo oké. 

Zodus zat ik opgescheept met een oog dat heel goed ver kon kijken maar niet dichtbij, en een oog dat heel goed dichtbij kon kijken maar niet ver.  Een bril moest de oplossing zijn. Maar los van het feit dat ik een erg laag sexy-secretaresse-gehalte heb met bril, bleek de bril niet te werken. Ik zag af en toe eens dubbel, werd duizelig en fronste constant.

Verschillende oogartsen heb ik afgelopen.

Oogartsen, dat zijn specialisten, die hebben heel veel gestudeerd en weten enorm veel... maar aan mij wilden ze blijkbaar nooit tijd verspillen. Gemiddeld was ik telkens tien minuten binnen: lettertjes lezen met het linkeroog, lettertjes lezen met het rechteroog, een voorschriftje voor nieuwe glazen, 54 euro betalen en ik was buiten. Tot ik bij de opticien kwam, die weer eens met zijn ogen draaide en me verzekerde dat ik met een bril volgens het voorschriftje zeker dubbel zou zien...

Oogartsen, dat zijn misschien specialisten maar ik vertrouwde ze niet meer en dus besloot ik er geen tijd en vooral geen euro's meer aan te verspillen en zodus ging ik met mijn pijnlijke frons dit keer rechtstreeks naar de opticien. En die opticien, die raadde me lenzen aan. Acht weken lang, heb ik allerlei lenzen geprobeerd, dikke, dunne, zachte, harde, kromme, ... en elke zaterdag nam hij de tijd om het met mij uitvoerig over mijn lenzenervaring te hebben. En dat, lieve lezers, allemaal gratis. Die opticien, dat is een vakman en een zelfstandige en die weet dat een tevreden klant terugkeert. Want na acht weken, heb ik de ideale lenzen die ik uiteraard koop bij mijn zelfstandige vakman.

En dus behoor ik nu ook tot dat deel van de bevolking dat 's morgens zijn lenzen moet insteken. En hoewel de acht proefweken voorbij zijn, is dat nog steeds niet mijn favoriete bezigheid. Een oogbol, die is niet om aan te raken, niet voor niets heeft de mens een ooglid, wimpers en wenkbrauwen.

Maar, het advies van een vakman sla je niet in de wind, en dus sta ik elke morgen twintig minuten vroeger op om die dingen om mijn gevoelige oogbollen te plaatsen.