Mijn collega en ik, wij stonden klaar... want het alfamannetje kwam er weer aan. Fris gewassen en vol adrenaline (lees: cafeïne) wachtten we hem op, want behalve onze goede voorbereiding hadden we nog een troef in handen... we hadden gelijk.
Maar alfamannetjes van ons gelijk overtuigen, dat zou niet gemakkelijk zijn.
En toen kwam hij aan.... op zijn trontinet, ofte step, ofte autoped. U weet wel zo een fietsje zonder trappers waar kinderen zot van zijn en vaak al mee weg zijn voor hun derde verjaardag.
Toen we dit zagen, werd het er natuurlijk niet makkelijker op om hem van ons gelijk te overtuigen.
Want telkens ik midden in een betoog zat, zag ik het schouwspel weer voor me van een alfamannetje op een trontinet, en beeldde ik me bovendien in, hoe hij misschien ooit eens onderuit zou gaan... in volle snelheid.
Maar de tijden veranderen dus, alfamannetjes die komen niet meer naar vergaderingen met een dikke volvo, neen sommigen nemen de trein en de trontinet, want plooifietsen dat is voor watjes.
Maar kan er daarrond dan eens geen hetze ontstaan, in plaats van rond die bakfietsmoeders, waarvan ik nog altijd niet snap wat ze verkeerd doen?
"Trontinet-alfamannetjes, wie zijn ze en wat drijft hen?"
Dat zou op zijn minst een segway moeten zijn!
BeantwoordenVerwijderen