Flairpumps

Ik had het nochtans in mijn agenda gezet, maar dat was blijkbaar niet voldoende want in paniek besefte ik vorige donderdag dat er op dinsdag schoenen bij de Flair zaten. Allé, niet echt schoenen, maar  een kortingsbon om schoenen te gaan halen bij Torfs. Pumps die je  nu kon krijgen voor 15 euro in plaats van 50 euro. Dat is toch al een opmerking in de agenda waard, niet?

Maar dus repte ik mij op donderdag om vijf voor tien naar de krantenwinkel, alwaar er een heuse rij stond met van die mensen die lottoformuliertjes willen inwisselen, u kent dat wel. En dus wachtte ik geduldig af, tot ik aan de kassa zou komen alwaar ik mijn Flair die daar lag  zou kunnen  grijpen. Maar dat was niet de tactiek van de juffrouw achter mij, die me met een lichte elleboogstoot een beetje opzij duwde, tot aan de kassa liep om de laatste Flair te pakken en terug in het rijtje kwam staan. 

En toen werd ik erg zenuwachtig en mompelde ik iets tegen de juffrouw, die ik nu gemakkelijkheidshalve het serpent ga noemen. Ik kon echter mijn kalmte bewaren tot het mijn beurt was en ik aan de krantenmadam kon vragen of er alstublieft ergens nog een Flair was. Enkel in een combi-pakketje met de Story, maar de Story die nam ik er graag bij.

En zodus spurtte ik me met mijn Flair (en Story)  naar de auto en naar de Torfs. Hijgend kwam ik toe en werd ik een beetje meewarig aangekeken door de Torfsmadammen die van mijn gezicht konden aflezen dat ik hier was voor de Flairpumps.

Van de duizend paar schoenen die dinsdag waren binnengekomen, schoten er nog een 6-tal paar over, enkel in het wit, van elke maat nog een paar.  

En toen ik  even stond na te denken of ik  die witte echt wel wou en of ik nu de 40 of de 41 zou passen, kwam het serpent binnengelopen. En toen besefte ik dat ik een belangrijke keuze moest maken, koos ik de 40 en pasten die niet, dan zou het te laat zijn om op mijn keuze terug te komen, daar het serpent dat ander paar al aan haar voeten zou hebben. 

Ik koos de 41… en ze pasten… en ik zag het serpent lijkbleek worden. En terwijl ik de schoenen definitief mijn eigendom maakte en betaalde keek ik nog eens om en zag ik het serpent heel veel moeite doen om haar voeten in een maatje veertig te wurmen…

Nog nooit ben ik zo gelukkig geweest met een paar witte schoenen (terwijl ik eigenlijk rode wou) en met een Story natuurlijk.