In sommige sprookjes geloof ik graag. Zoals het sprookje van de verloren voorwerpen. Volgens mij is er ergens een plek waar alle verloren spullen samen zitten. Niet die portefeuille die gestolen is of die slaapzak die op de trein is blijven liggen, neen deze plek is enkel voor de dingen die op miraculeuze wijze zijn verdwenen.
Zoals de sokken bijvoorbeeld, die na enkele wasbeurten gewoon verdwijnen. Of de bibliotheekkaart die eigenlijk altijd in je portefeuille zit en plots niet meer als je je boek wilt verlengen. Of dat belangrijke papier dat je gisteren klaar hebt gelegd en dat vandaag in mist is opgegaan....
Ik heb er mee leren leven, met dat sprookje, mijn sokken zijn allemaal zwart en dus valt het al niet meer op als er weer ééntje naar de geheimzinnige plek is vertrokken. Papieren die verdwijnen, dat wordt ook steeds minder erg, het blijft lastig maar het went en veel van die spullen kun je opnieuw aanvragen. En ergens denk ik, dat ik ooit, na mijn dood al die zaken terug zal zien, ik ben benieuwd....
Maar nu is het sprookje een beetje het boekje te buiten gegaan, want wat is er sinds kort ook verhuisd naar die andere kant....een rode pump. Zomaar, verdwenen, of in lucht opgegaan.
De enige reden die ik kan bedenken is dat de winter te lang duurde en dat de schoen dan maar heeft beslist de oversteek te maken.
Maar hier kan ik dus niet mee leven en al zeker niet mee lachen, want wat zal volgen... één van mijn witte enkellaarsjes?
Ik kan toch moeilijk allemaal dezelfde zwarte schoenen kopen om dergelijk verlies te beperken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten