Sik

Af en toe wil ik iets kwijt over mannen. Vandaag is dat over mannen en… de sik.

Vorige week zat ik immers op een nogal saaie vergadering en in plaats van mij te ergeren aan het getreuzel en me op te winden over het feit dat ik wel betere dingen te doen had, besloot ik de tijd zo nuttig mogelijk te besteden en leek het me een goed idee mijn buurman eens goed te bekijken.  Mijn buurman en eigenlijk ook een beetje mijn rivaal, iemand van het andere professionele kamp.

Hij zag er een beetje grappig uit want hij was nogal klein, en kleine mannen die een kostuum aanhebben, dat kan soms enorm grappig zijn, want vaak is het kostuum een beetje te groot voor de te kleine man. Maar op de koop toe had de kleine man …een sik, inderdaad. En daar zat ik dus te staren naar de sik, en eigenlijk had ik nog nooit een sik van dichtbij gezien, want als mijn lief daarmee zou thuiskomen…dan zou ik die 's nachts  als ie lag te slapen zeker afscheren.

En een sik van dichtbij, beste lezers, dat is iets engs.

Zeker deze sik, een sik dat zijn enkele stugge, dikke haren in een bosje bijeen op een kin.  En terwijl het getreuzel over triviale dingen verder ging, maakte ik mij eigenlijk enorm kwaad. Wij vrouwen, wij doen zo een moeite om er goed uit te zien en mannen die komen gewoon naar een vergadering met enkele stugge dikke haren op hun kin, die in dit bepaald geval zelfs zo lang waren dat ze een krul vormden.