Er zijn van die dagen, waarvan je blij bent als ze ten einde lopen. Dagen zoals vandaag bijvoorbeeld. Het zijn die dagen waarop herinneringen opeens heel sterk aanwezig zijn, te sterk en ook te gedetailleerd. Alleen maar omdat het exact een jaar geleden is…of negen jaar… of tien jaar… dat de dingen gebeurden.
Je herinnert je opeens weer alles van die dag: waar je was, wat je hoorde en vooral wat je voelde. En het lijkt alsof het gisteren was, datzelfde ongeloof, diezelfde pijn, dezelfde noodkreet dat het nu maar eens gedaan moet zijn, dezelfde angst dat het niet gedaan zal zijn.
Maar morgen is een nieuwe dag en doet het weer wat minder pijn, maar vergeten dat doen we niet, de krasjes zijn gemaakt en nemen we mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten