Congrestechnieken

Om wereldhonger en andere probleempjes op te lossen moet er vaak eerst gepraat worden en lange tijd van gedachten worden gewisseld, dit heet dan een ‘congres’ of ‘conferentie’ . Nu België voorzitter is van Europa moet het ook een beetje tonen dat het van aanpakken weet en dus is er aan congressen geen tekort de laatste tijd.

En omdat het nogal vaak over 'voedsel' gaat, ben ik ook vaak van de partij op deze onderonsjes. Ik merk bij mezelf dat ik mijn congrestechniek de laatste tijd dan ook al goed verbeterd heb. Want het moet gezegd, het is niet altijd fijn om koffiepauzes die een half uur duren, te vullen met doen alsof je een heel belangrijk telefoongesprek hebt, om maar niet te moeten tonen dat je niemand kent… en dus onbelangrijk bent.

De laatste tijd waren er niet alleen koffiepauzes maar ook nog eens lunches van anderhalf uur. Lunches waarbij je moet jongleren met sjakosj, wijnglas en gevuld bord… waarvan je dan ook nog eens moet kunnen eten zonder morsen.

In een gsm babbelen is dan helemaal uit den boze, maar je kunt natuurlijk ook doen alsof je heel intens en met gefronste wenkbrauwen naar iemand op zoek bent. Je moet dat dan natuurlijk wel even kunnen volhouden want zelfs als je nog eens lang op het toilet gaat zitten en even de gsm-truc doet, zit je aan een uur zoekend rondlopen… met bord…en glas… en sjakosj.

Als je echt niemand kent, ook geen griezel met wie je nog gestudeerd hebt (blijkbaar altijd veel kans op congressen over eten) dan moet je natuurlijk  uit je kot komen.

En eigenlijk, besefte ik weer eens vandaag, is dat helemaal niet zo moeilijk, en het wordt zelfs  gemakkelijker als de meerderheid van je congresgenoten venten zijn.

Een vent op een congres is eigenlijk net dezelfde, als een vent in de charlatan.

Waarmee ik dus niet wil zeggen dat je op congreslunches mannen moet gaan versieren (doe ik trouwens ook nooit in de charlatan) maar een vriendelijk lachje…en je staat nooit meer te bellen in de koffiepauzes.