Dieettip

Ik ken een nieuw dieet, het heet het bacteriële-infectiedieet.  De bacteriële infectie is gemakkelijk te verkrijgen, alleen weet je meestal niet waar, wat een zeker spanningseffect creëert. In mijn geval verkreeg ik hem via een degelijk restaurant in Parijs. Maar het is zeker ook verkrijgbaar in België, en volgens mij niet alleen in groezelige pittabars.

Met het bacteriële-infectiedieet  kun je op een week tijd zeker een kilo of zes kwijtraken. En het wordt nog effectiever als je de infectie een dag of vier negeert  en doet alsof je gewoon een banaal buikgriepje hebt, omdat je bijvoorbeeld net een vakantie geboekt hebt met je lief.

Maar als je het gevoel hebt dat je zelfs zonder naaldhakken niet meer stevig op je schoenen staat en je stretchjeans naar een flair-model neigt, dan stop je best je dieet en haal je beter wat antibiotica bij de huisarts.

Nu mijn dieet op zijn einde loopt, vind ik het echt wel fascinerend dat een mens tien dagen kan overleven op muesli, yoghurt en zoutoplossingetjes ofte 'Oral Rehydratation Solutions'.  Maar wat er in je hoofd begint af te spelen na die tien dagen is even boeiend. Ik droooooom van eten. Vannacht kon ik echt niet slapen en zag ik, vegetariër, steeds weer die sappige biefstuk voor me. En opeens had ik enorm veel begrip voor die diëtende vrouwen die 's nachts naar de frigo sluipen.