Ik heb geen GPS. Telkens als ik op het punt sta er één te kopen bedenk ik dat ik met dat geld een paar nieuwe botten kan kopen en dat het vroeger ook ging zonder GPS…
Nu ben ik op zich niet zo slecht in het afdrukken en lezen van mappy-kaartjes, het is alleen dat als ik dan toch de weg kwijt ben, ik volledig over de rooie ga, of er nu minderjarige passagiers mee zijn of niet.
Dan wordt er laat ik zeggen erg luidruchtig gereageerd en eindigt het meestal met een wanhopige telefoon naar mijn lief die er zeker de schuld van krijgt dat er geen GPS in mijn auto zit.
En zodus kreeg onze uitstap naar het sprookjesbos van twee weken geleden nog een staartje. Gezien ik er vlot geraakt was, dacht ik even vlot terug naar huis te keren. Ik moest gewoon de auto’s volgen, die gingen toch allemaal naar België.
Maar na een tijdje merkte ik dat ik de verkeerde auto’s had gevolgd en bevond ik mij ergens in een dorp in Nederland en toen ik het goed en wel besefte waren er plots geen auto’s meer om te volgen.
Daar zat ik dus in mijn auto zonder GPS met twee slapende dotjes op de achterbank, in een gehucht dat al lang niet meer op het mappy-kaartje stond.
De slapende dotjes en mijn lief die niet oppakte, overtuigden me deze keer om het op een volwassen manier aan te pakken en ik moet toegeven dit best wel efficiënt was.
In het tankstation vroeg ik gewoon de weg naar België en bleek dat het gewoon terugkeren en altijd rechtdoor was.
En dat ze daar goed gelachen hebben in dat tankstation neem ik er maar bij.
En dat ze daar goed gelachen hebben in dat tankstation neem ik er maar bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten