Naar ‘t schijnt worden vrouwen gelukkiger eens ze de vijftig gepasseerd zijn. Althans dit is wat de onderzoekers er van zeggen en ook mijn schoonmoeder overtuigt me hier vaak van. Reden hiervoor is dat je jezelf beter accepteert, zo ga je minder denken: oei, wat heb ik nu weer voor domme dingen gezegd, terwijl je dezelfde stommiteiten wel degelijk blijft verkondigen. Je ligt er alleen niet meer wakker van.
Maar vooral ga je je minder zorgen maken over hoe je eruit ziet.
Ik kan er misschien wel inkomen. Op voorwaarde dat ik geen gram meer bijkom, zal ik me ook niet te dik voelen op mijn 50ste , want volgens meneer BMI ben ik ook niet echt te dik.
Maar wat ik me onlangs afvroeg is of ik dan ook dat allerlelijkste deel van mijn lichaam kan accepteren: mijn tenen.
Ik heb enorm lelijke tenen, ze zien er immers uit als vingers maar staan dus aan mijn voeten. Het bewijs van deze lelijkheid is zondermeer het feit dat ik vroeger op kamp snoep kreeg in ruil voor het showen van mijn tenen. Echt waar, niet verzonnen.
Het ligt voor de hand dat ik in de zomer veel meer last heb van dit euvel en een absolute fan ben van de laars, zomer of winter. En dus vind ik het misschien helemaal niet zo erg dat de zomer voorbij is. Want elke zomer kijk ik toch elke dag een paar keer naar beneden en denk ik: had ik maar mooie tenen. En dat nog voor de komende 20 jaar blijkbaar.
Neen dus, geen foto deze keer!
Lap, vandaag stond in de metro dat de zestigers het gelukkigst zijn. Nog 30 jaar wachten dus.
BeantwoordenVerwijderen60 ?? volgens Picasso niet "Je begint pas jong te worden op je zestigste, maar dan is het te laat"
BeantwoordenVerwijderen