Avondkledij

'Avondkledij' stond er op de uitnodiging. Aangezien ik dat woord al een tijd niet meer was tegengekomen,  maakte ik me toch lichtjes zorgen of ik dat wel had, 'avondkledij'. Gelukkig bestaat er tegenwoordig iets als wikipedia en daaruit bleek dat niet ik maar vooral mijn lief zich moest zorgen maken over zijn outfit, meer bepaald over het gebrek aan een smoking.  
Het probleem loste zichzelf op toen bleek dat hij die bewuste avond toch in het buitenland zat. 


En zo dus, ging ik alleen in mijn avondkledij, waarbij ik er natuurlijk voor zorgde dat ik eruit zag alsof 'ik uit een doosje kwam'. Daar toegekomen bleken natuurlijk alle vrouwen als uit een doosje te komen, maar dat hoort nu éénmaal zo bij feesten in avondkledij, en je kunt je er maar best bij neerleggen. 


Het feest ging door in het ouderlijk huis van de bruid. Als  ik uit een luciferdoosje kwam  kun je stellen dat de bruid uit zo een megadoos was gekropen. Je weet wel zo één waar ooit een wasmachien in had gezeten en waar je als kind urenlang mee gespeeld hebt. De achtertuin was minstens vijf maal de markt van Lokeren maar dat was natuurlijk mooi meegenomen als je een tuinfeest geeft voor enkele honderden genodigden.


En toch voelde ik me snel thuis, in mijn avondkledij, in die megatuin.  Het feit dat de tijdelijke toiletten-voor-één-avond  mooier waren dan mijn eigen badkamer thuis kon zelfs de pret niet meer bederven maar gaf me nog meer het gevoel dat ik me hier wel ging amuseren. 
En zo geschiedde. De champagne bleef komen, de dames uit hun doosjes zagen er elk uur iets verfromfraaider  uit tot we opeens terug in het daglicht stonden en het hoog tijd was om terug in ons doosje te kruipen. 


Maar toen kwam dat licht stoute kwajongensgen weer boven. Was het de champagne of was het het nostalgisch weerzien van enkele oude vrienden met het zelfde gen. Wat de reden ook was, enkele ogenblikken later lagen we in avondkledij in het zwembad in de megatuin van het ouderlijk huis van de bruid. 


En het personeel keek ons meewarig aan en vroeg zich af of wij niet dringend in onze doosjes moesten kruipen.