dinsdag 3 maart 2015

Burn-out en andere zever

Erika Van Tielen heeft geen burn-out. Je mag het vragen aan haar lief, haar ouders en haar vrienden.  Erika doet me zuchten. Dat doen al die berichten die burn-outs uit de taboesfeer willen halen maar het tegelijkertijd nog dieper de taboesfeer induwen.

Want tegelijkertijd worden zoveel andere zaken achter slot en grendel verstopt.Al die dingen die geen burn-out, maar ook knap lastig zijn.
Vijf jaar geleden, had ik het even helemaal gehad. Ik was een lastige onverdraagzame schim van mezelf geworden. Ik liep te blèten en te zagen en liet de dokter  me een week op rust zetten. Ik had geen burn-out, ik had tijd tekort. Ik kon dat niet aan, voor kinders zorgen en full time werken. Ik had een week rust nodig om tot dat besef te komen en de maandag erop vroeg ik of ik 4/5 kon werken. Ik mailde wel naar mijn baas 'dat ik een griepje had', want gewoon zeggen dat ik dat eigenlijk niet kon zo hard werken, dat doe je niet. Een burn-out had aanvaardbaar geklonken, niet kunnen en niet willen iets minder.  En ik zie vriendinnen hetzelfde tegenkomen, maar ze excuseren zich en benadrukken nog eens hoeveel kinderen ze wel niet hebben of hoe zwaar die verbouwingen wegen,  of hoe weinig hun vent thuis is, dat helpt tegen die schaamte. Alsof er schaamte zou moeten zijn.
 Er was nog een ander moment dat ik bijna huilend naar mijn werk ging en bijna huilend terug thuis kwam. Ook toen had ik geen burn-out, ik was mijn werk gaan haten, stil en ongemerkt,  de collega's werkten zo hard op mijn zenuwen en mijn baas daar kreeg ik rillingen van. Ik zocht een andere job en werd weer gelukkig, werken werd weer leuk.
En vorig jaar was ik opeens ziek, niet doodziek, maar suf, vermoeid, mijn kop deed zeer en mijn benen wilden niet mee. Ik had een virus zei de dokter, blijf een week thuis. Maar na een week, was ik nog altijd moe en suf, en na 2 weken ook. Ook dat verkropte ik maar moeilijk, een virale infectie, wat een dwaas woord. Maar ondertussen kreeg ik wel goedbedoelde raad, misschien was het me allemaal teveel, want was dat voor mij ook niet zwaar geweest, dat jaar van de burn-out van mijn lief. Want een gewoon klein beestje in je lijf, daar bleef je toch niet voor thuis, er moest een reden zijn, liefst één uit de burn-out sfeer.

En dat andere ding van mijn lief dat noemden we dan wel graag een burn-out, Omdat dat zo heftig was en het niet hielp om een beetje te rusten of te veranderen van werk. En we deden mee met de rest. We verkondigden dat 'iedereen dat kon krijgen' en dat zelf  huppeldepup er één had gehad en dat wou wat zeggen want huppeldepup was een dynamische man. En dat het de perfectionisten zijn die een burn-out krijgen en degenen die altijd goed wilden doen. Want zo maakten we een burn-out minder erg, het waren eigenlijk de goede harde werkers die er een kregen. Maar binnenshuis werd ik soms echt wel radeloos, was dat werk nu zo zwaar en de stress nu zo hoog, dat vroeg ik me af. Maar dat is zinloos, want een burn-out krijg je niet van teveel werk, of teveel stress. Maar van  een samenkomst van zoveel dingen en je lichaam dat daar zus of zo op reageert. En daar kun jeveel over nadenken maar op het moment zelf weinig aan doen, behalve het aanvaarden.
En dus vind ik, moeten we een kat een kat noemen en een burn out, een burn out.  En gebruik het vooral niet om eerst uit de kast te komen en er dan weer in te kruipen.Want daar word ik kregelig van. En zoek vooral geen excuses, dat maakt het nog lastiger om dragen. 

3 opmerkingen:

  1. Ik wist nooit deftig wat een burn-out inhield tot ik een tijdje geleden in de les de meest voorkomende symptomen opgesomd kreeg en die heel erg herkenbaar vond. Niemand nam ooit dat woord in de mond, hoewel ik mijn huisdokter en een psychologe raadpleegde. Ik "kon het gewoon allemaal niet meer zo goed aan" (en voelde me daardoor een grote mislukkeling). Ik pleit dus ook voor een open communicatie hierover!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Veel moed! Hopelijk gaat het snel beter nu je weet wat het is.

      Verwijderen
  2. Ze hebben natuurlijk snel een "burn-out" nu ze weten wat het is.
    Zeker in het onderwijs en bij de ambtenaren....

    BeantwoordenVerwijderen