woensdag 28 januari 2015

Rare kwieten


Ik had er tijdelijk afscheid van genomen, van de trein. Roeselare, dat is immers een te ver gat, ook voor de NMBS. De laatste tijd zat ik echter in tijdsgebrek en moest er iets gebeuren.
Die twee uren onproductief in de auto zitten, konden worden ingeruild voor twee uur en een half treinen. Tweeënhalf uur treinen dat mits enige doorzetting, productief kon gebruikt worden om cursussen "deontologie" te studeren bijvoorbeeld.

En zo geschiedde, het was een vertrouwd weerzien. De 10 minuten overstaptijd in Gent-Sint-Pieters bleek nog steeds te weinig, de gemiddelde vertraging van het eerste traject bleek nog steeds 11 minuten.

Bon, ik bleef kalm en studeerde deontologie, maar na een week weet ik weer wat ik gemist heb... de rare kwieten. Op de E17, zie je ze niet, want je zit in je veilige auto, maar op de trein zijn ze alom vertegenwoordigd.

En ik weet niet hoe het komt, maar de trein Kortrijk-Gent, die van Rijsel komt, spant toch elke keer weer de kroon. De rare kwiet met zijn plastic zakje die enkel Frans spreekt en super verbaasd is als een conducteur om zijn ticket vraagt, de eigenaardige madam in haar veel te grote kleren die je om de minuut vraagt of ze op de trein naar Oostende zit (wat dus niet zo is), de student die joviaal probeert te zijn maar die eigenlijk stinkt naar bier van gisterenavond, de filosoof die een discussie met je wil aangaan over tijdreizen en duidelijk niet doorheeft dat je "deontologie" probeert te studeren.

Enfin, mijn leven is niet alleen weer productiever geworden, het is in één slag ook weer boeiender.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten