woensdag 24 september 2014

De wijvenhoest

Ja, dat was ik die gisteren in die voorstelling van wijven constant zat te hoesten. Die irritante prikkelende hoest, die kwam uit mijn mond.

Het zit zo, een week of drie geleden had ik een soort griep. Elke spiervezel in mijn lijf deed zeer en elke stap maakte me doodmoe. En toen dat gedaan was barstte mijn hoofd van het snot. Maar bon, dat deed al minder zeer. En na een dag of drie loste het snot op maar was mijn keel zo dik dat ik er nauwelijks eten door kreeg. En nu ik weer kan eten zonder pijn, moet ik hoesten.
Ik neem wel mijn voorzorgen om de hoestschade te beperken, ik adem vicks-dinges in, mijn lief schafte nieuwe oordoppen aan en als ik naar het toneel ga neem ik een flesje water en een pak muntjes mee.
Maar het mocht niet baten. Het was hoesten of stikken en ter plekke neervallen. Ik zag hoe de dame voor me bij elke hoest inéén kromp en hoe de heer naast me erg ongemakkelijk begon te schuiven. Maar ik kon er niets aan doen, zelfs niet toen mijn lief zei dat het gênant begon te worden.
Maar ik ben wel wijzer geworden. Eén: ik ga me nooit meer ergeren aan hoestende mensen tijdens toneelvoorstellingen. Twee: als ik verkouden ben verkoop ik mijn toneelkaarten door.

Want erg veel heb ik er niet van gezien van die wijven, ik was te hard bezig om niet te stikken. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten