vrijdag 7 februari 2014

Ik en de poetsvrouw

Poetsvrouwen en ik, het is nooit van een leien dakje gelopen. De initiële doelstelling van een poetsvrouw is, het makkelijker maken van mijn leven. Maar echt zorgeloos is het toch nooit geworden. Ondertussen zitten we aan nummer 23. Nooit heb ik een poetsvrouw de deur gewezen. De beslissing mij poetsvrouwloos achter te laten, lag telkens in het andere kamp. Er waren er die mijn kot te vuil vonden,  bewijs hiervan was de kalkaanslag in de lavabo, de.gou.tant. Er waren er ook met knieblessures, schouderontstekingen en depressies. En tot slot blijken kuisvrouwen ook soms gewoon te verdwijnen, op te lossen in lucht van Lokeren.
Maar nu had ik dus E. E poetste even graag als ik, met andere woorden ze haatte poetsen. E poetste ook niet zo denderend, maar bon het was telkens een klein beetje properder. E kwam ook nooit verder dan de keuken, wat jammer was, want ik beschik ook nog over een living en een badkamer. E zuchtte ook nogal veel, dat gebeurt natuurlijk als je iets tegen je goesting doet. Dit maakte de boel hier wel een beetje minder gezellig op mijn vrije woensdagochtend.
En telkens als E buiten was, brieste ik dat ik het beu was... tegen mijn lief. Maar de volgende week stond E daar terug en bleek weer dat ik helemaal geen people-manager was. Ik vroeg vriendelijk of het iets grondiger kon, en iets sneller misschien en excuseerde me daarna 5 maal voor mijn opmerking. Maar de ruis verstoorde de communicatie, de boodschap kwam nooit aan bij E.

Uiteindelijk maakte ik een rekensommetje en besefte ik hoeveel geld het me kostte om de keuken eens half te laten stofzuigen. Vanaf nu was E niet meer welkom. Laf als ik was, zei ik dat dus niet tegen E, maar tegen haar werkgever. U kent ze wel, degenen die zo blij zijn u te kennen. Het werd een zakelijke verbreking van het contract en deze keer durfde ik natuurlijk wel heel hard  te zeggen waarom E niet meer moest komen. Maar dat was buiten de opzegtermijn gerekend. E moet nog 3 keer komen. Ondertussen werd E gebrieft waarom het gedaan is tussen ons en vanmorgen was ze dus terug. Ik heb nu dus een poestvrouw die niet alleen poetsen haat maar ook een grondige hekel heeft aan mij.
En ik kan het haar moeilijk kwalijk nemen.
Slik, er zijn gezelligere dingen op een vrije woensdagochtend. Gelukkig zijn er nog mensen thuis, bij wie ik langs kon gaan en die het niet zo erg vinden woensdagochtenden te verdoen met koffie drinken.





1 opmerking:

  1. Oh mijn god! Ik zit dat hier te lezen terwijl op de achtergrond een poetsvrouw in ijzige stilte poetst! Ze is boos want ik heb haar persoonlijk aangesproken over wat dingen die niet meer door de beugel konden. Het resultaat is eigenlijk hetzelfde als bij u...Tot zover: het juiste doen.

    BeantwoordenVerwijderen