maandag 16 september 2013

Schoenwisseldag

Het is het verhaal van de ezel en de steen. Ik weet dat het komt en toch laat ik me elk jaar opnieuw verrassen...de schoenwisseldag. Dit jaar was die iets eerder, de dag dat het echt onverantwoord wordt om je kinders in sandalen naar school te sturen. Alhoewel ik tijd zat heb om me daarop voor te bereiden, komt het besef er pas de dag zelf om 8 uur, het tijdstip dat je eigenlijk moet vertrekken wil je nog op tijd zijn.
En dan worden alle schoenen uit de kast gehaald, er worden in 7 haasten laarzen rond voeten gewurmd en dan blijkt dat ze 3 maten te groot zijn voor de jongste en één maat te klein voor de oudste. Of er zitten gaten zo groot als eurostukken in, of de onderkant hangt maar via één vierkante cm vast aan de bovenkant.
En dan passeren heel snel de verschillende opties in mijn hoofd. Er zouden sokken kunnen gedragen worden in de sandalen maar dan verbreek ik de regel 'doe een ander niet aan wat je zelf niet wil aangedaan worden'. Mijn dochters zijn heel goed op de hoogte van de regel. Ze zouden de schoenen met een halve onderkant kunnen dragen, maar dat zou er misschien echt over zijn. Even overwoog ik ze in rubberen laarzen naar school te sturen- op de één of andere manier blijken die altijd te passen. Maar ik koos in samenspraak met de dochters voor die botten die net dat maatje te klein zijn.
Ze zouden het wel overleven en bovendien zou hun lijden nog altijd peanuts zijn vergeleken met het afzien van die Chinese meisjes. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten