zondag 1 september 2013

Het voornemen


1 september dat is bij mij ook altijd een beetje van nieuwe voornemens. Voornemens over de organisatie van de ochtendrush die na 2 dagen al verwateren wegens geen support door gezinsleden, maar ook voornemens voor de innerlijke rust die enkel door mij moeten ondersteund worden. In die categorie zit dus het voornemen: 'Ik ga niet meer zo hypocriet zijn om me te ergeren aan facebook'.

Ik ben zo een zwakke facebooker, ik kijk, gleur en ben content dat ik weet wie er af en toe een kind koopt of verhuist naar Australië. Af en toe vind ik iets leuk, heel af en toe keur ik een vriendschapsverzoek goed of bevestig ik mijn aanwezigheid op een feestje.
En een link naar een blogpost, die zet ik ook al eens op facebook. En saaie dingen natuurlijk, over duurzaam vlees of een hoogdravende opinie van de WereldMorgen. Zo van die dingen waar je geen goesting in hebt als je in facebookland zit en die dus niemand leest, met inbegrip van mezelve.

Ik kijk dus vooral, en bij dat kijken hoort ook dagelijks zuchten en onbegrip. Zuchten als er weer eens een lelijke foto van een kind dat voor het eerst patatten eet op staat en er behalve 175 'likes' ook 98 melige commentaren zijn. Het is een zuchten uit pure jaloezie, want ik zou dat patattenkind ook kunnen negeren, maar neen ik kijk naar het aantal likes en ik denk: 'Ik heb niet eens zoveel vrienden'.

En ik me wind me op bij foto's van paëlla in Spanje of Sardientjes op een barbeque in Portugal en dan denk ik: 'Waarom o waarom eet je dat niet gewoon op, ik weet heus wel dat ze sardientjes hebben in Portugal'.
Het is dus een dagelijkse strijd dat facebook checken, ik wind me op tot het zover komt dat ik zelf eens een vakantiekiekje post en heel hypocriet verontwaardigd bent dat het minder likes heeft dan de sardienen of het patattenkind.
Ik heb erover nagedacht me te verlossen en facebook volledig van de mac te bannen, maar ik ga het eerst proberen met mijn zenvoornemen. Kindjes die stappen, spinazie eten, voor het eerst naar school gaan of borden met spaghetti uit Italië, laat maar komen. Vanaf nu kan ik het aan. 

3 opmerkingen:

  1. Wacht, ik zet er anders nog wat foto's van mijn huisdieren op ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik blijf dit een heerlijke blog vinden. Facebook is een soort roze barbie wereld waar altijd alles goed gaat. Daar heb ik niks op tegen, kan wel eens leuk zijn, maar het is fijn om hier wat kwetsbaarheid te vinden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Pas op, zelfs bij Barbie & Ken is het niet altijd wat het lijkt ;-) Kijk maar: http://dinagoldstein.com/dollhouse/

      B.

      Verwijderen