Fiets

Sinds kort fiets ik in Brussel. Ik had eens uitgerekend hoeveel uren ik door Brussel dwaal met een google-maps kaartje in mijn handen, alsook de uren die ik doorbreng in Brusselse treinstations en groezelige metrokelders en de keuze was vlug gemaakt. Bovendien ben ik een metroseut. Ik zie zelfs in de braafste huisvader een potentiële verkrachter. Niet goed voor mijn hart dus die metro. En dus fiets ik nu, met deze fietsjes .
Fietsen in Brussel, dat is goed voor de conditie, want Brussel dat is op zeven heuvels gebouwd. Dat is niet altijd gemakkelijk maar bon, ik heb ook niet gezegd dat ik snel fiets in Brussel en ik zit er heus niet mee in om even van de fiets te stappen.
En soms kom ik dan toch nog eens helemaal verwaaid en bezweet toe op een vergadering met allemaal nette mannen in pak. Maar, denk ik dan, liever wat bezweet en verwaaid dan doodvallen op mijn vijftigste wegens teveel cholesterol in mijn bloed.

Fietsen in Brussel, dat is vooral ook een uitdaging wegens de andere wegcode die daar geldt. Je kunt eigenlijk zeggen dat het enige wat daar een beetje telt, de verkeerslichten zijn. Rood is gelukkig ook voor een Brusselse chauffeur een stopteken.  Maar verder is het schering en inslag dat hij rechts afslaat en u volledig van de weg maait of u de pas afsnijdt om op het fietspad te gaan staan en zijn veel te dikke dochter te laten uitstappen.
Ge zoudt u kunnen ergeren, maar dat heeft weinig zin, ge moet het er gewoon bijnemen, en vooral opletten.
En nog een laatste belangrijke tip die ik wil meegeven. Fiets zoveel mogelijk in het midden van de weg.
Brusselse chauffeurs hebben nogal de neiging een fiets te negeren of te minimaliseren, waardoor deze laatste heel vaak gesandwicht wordt.

Maar Brusselse chauffeurs zijn ook geen gewetenloze barbaren, indien u voor hen rijdt is de kans al veel kleiner dat ze u omver knallen of verpletteren.
Ze zullen wel toeteren en hun vuisten opsteken, maar dat is hun probleem, moet je maar denken.
Niemand verplicht hen in die auto te zitten.