woensdag 19 september 2012

De tweedaagse

Ik geef toe, ik had er weinig zin in, in zo een tweedaagse met het werk, zo een tweedaagse om aan teambuilding te doen en om aan missies en visies te werken.
Collega's, dat is namelijk iets voor op het werk, tussen 9 en 5. Met collega's communiceer je in een terminologie die zich vooral beperkt tot woorden als nota's, dossiers en verslagen. Af en toe vraag je wel eens hoe het is met de zieke moeder of het aërosollende kind. Heel zelden ga je eens een pint drinken of een koffie. Maar op weekend gaan, dat is nog iets anders. Dat betekent dat het laatste wat je ziet voor je in je bed kruipt  collega's zijn, net als het eerste wat je ziet als je uit je bed stapt.
Dat trok me niet zo aan, bovendien waren er hier een aantal randvoorwaarden niet vervuld waardoor het me op de koop toe gewoon heel onaantrekkelijk leek om twee dagen geen connectie te hebben met het thuisfront.

Maar... het weekend overtrof de verwachtingen. Collega's, dat kan dus ook over andere dingen babbelen, niet allemaal natuurlijk, maar bon, dat moet ook niet.

Er waren zelfs collega's die net als ik wat onrustig werden bij de gedachte dat er op deze o zo schone zenplek (vroeger een klooster) geen alcohol ging geserveerd worden, dat paste zo slecht bij de macrobiotische voeding die er geserveerd werd.
Het was een ganse opluchting om te zien hoe ook de ogen van collega's begonnen te stralen bij het opvangen van de zin: 'Indien u bier of wijn wenst....'

Maar we waren daar natuurlijk niet enkel om pintjes te drinken en trivial te spelen. Er werd ook gewerkt, we ondergingen zowaar zware psychologische testen. En wat heb ik eruit geleerd? Wat staat er letterlijk als tip in mijn psycho-rapport?

'Herken wanneer u best niet zegt wat u denkt... en zeg het dan ook niet'
'Beperk uw expressiviteit tot degenen die uw stijl waarderen'

Ik ga het hierbij houden, maar mijn rapport telt 26 bladzijden. U zult mij binnenkort niet meer herkennen. 

2 opmerkingen: