Ik heb een goed geheugen al begin ik denken dat het 'had een goed geheugen' moet zijn. Het gaat van kwaad naar erger. Dat uit zich in het vergeten van de namen van al die kinders geboren de laatste drie jaar, maar ook in cruciale dingen zoals 'afspraken'.
Voor vrijdag stond er 'Annelies' in mijn agenda, om 13 uur.
Nu ken ik wel een Annelies, volgens mij kent iedereen wel een Annelies en moet je je al ergens in dat autistische spectrum bevinden om geen Annelies te kennen. Maar bon, ik wist niet wat die Annelies in mijn agenda deed en waarom ik er in godsnaam een afspraak mee had. Ook geen idee of Annelies naar kantoor ging komen, of me ging opbellen of ik zelf naar Annelies moest trekken.
Ik twijfelde even maar besloot toch maar de planning aan te houden en thuis te werken die dag. Als Annelies dan toch plots aan mijn bureau verscheen zou een collega mij wel bellen en kon ik nog een 'ziek kind' verzinnen.
Maar om 12h50 stopte er een vespa voor mijn deur en belde Annelies aan... met een T-shirt van Randstad.
Annelies is mijn nieuwe poetsvrouw, waarschijnlijk heb ik dat ergens genoteerd in die week. Maar Annelies voldoet alvast aan alle kuisvrouwvereisten: een tettergat en een verleden waarbij ik alleen maar kan zuchten 'Oei, maakt da mee'.
Maar bon, Annelies riep content, tot over twee weken en mijn huis zag er proper uit.
Het zou wel eens een langetermijnrelatie kunnen worden tussen mij en Annelies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten