woensdag 18 januari 2012

Een hondenjob


Ik wil even de blog gebruiken om een bepaalde job te opwaarderen. Namelijk de job van 'personeel-etentje-organisator'. Uiteraard is dit niet overal een jobke dat naar waarde geschat moet worden. Bij Coca-Cola volstaat het waarschijnlijk een telefoontje te beantwoorden van de grote baas uit Amerika waarin meegedeeld wordt wanneer en in welk restaurant iedereen verwacht wordt en hoeveel giantcola's elke persoon mag drinken.

Bij Dexia volstaat het waarschijnlijk om naar een cateraar te bellen en te vragen om een feestje te organiseren à rato van 1500 euro de man, al zal het dit jaar waarschijnlijk 2000 euro zijn. Ze hebben dan ook een sommetje extra.

Maar dus niet zo in de kleine kmo's of vzw's . Daar wordt meestal een vrijwilliger aangesteld, belast  met het organiseren van de nodige ontspanningsactiviteiten.
U kent ze wel, die vrijwilligers, zo van die overenthousiaste mensen met een zwaar jeugdbewegingsverleden.
Maar van zodra de beslissing gevallen is om eens iets 'ontspannend' te ondernemen met de collega's volgt het zware werk. Eerst en vooral moet natuurlijk een datum vastgelegd worden. Ik hoor u zeggen: 'Daar heb je toch 'doodle' voor?' Maar daar zit net het probleem. Want daar zit je dan met die ingevulde doodle waaruit blijkt dat op donderdag Pol niet mee kan en op vrijdag Marie bezet is. En dan moet je als organisator de moeilijke beslissing nemen en de knoop doorhakken. Kies je voor donderdag en vrees je dat om acht uur iedereen naar huis wil omdat ze het getetter van Marie niet meer aankunnen? Of ga je voor vrijdag en riskeer je aan tafel naast de Pol te belanden en de ganse avond in stilzwijgen door te brengen. En reken maar dat Pol en Marie om een uitleg vragen na je beslissing.

Als de datum vastligt, volgt de nog moeilijkere restaurantkeuze.
Er zijn uiteraard bedrijven voor wie dat gemakkelijker is. De Mac-Do collega's die moeten al helemaal geen keuzes meer maken. Maar sommigen moeten dus op zoek naar het restaurant waar zowel vlees- en vis-eters als vegetariërs aan hun trekken komen en waar liefst een beetje met bio gewerkt wordt. En als je helemaal pech hebt moet je dergelijk restaurant in Antwerpen zoeken. De stad die denkt alles in huis te hebben maar wat betreft veggie mijn inziens toch serieus moet onderdoen voor Gent. De tijd dat veggie's content waren met een tomaat-mozarella of een wok met quorn is voorbij.
(Maar dat kan je hen moeilijk kwalijk nemen, je moet dat eens eten, die 'quorn')

Smijt daar nog een paar andere voorwaarden tegenaan, zoals plaats voor 15 man en een beetje gezellig, en je bent al gauw vertrokken voor een uurtje of twee telefoneren.
Maar daar stopt het dus niet. Vandaag kreeg ik dus de vraag of we één, twee of drie gangen eten.
En bon, democratisch als ik ben, wil ik dus weer niet alleen de beslissing nemen en sla ik alvast aan het mailen.

En wedden dat er na het personeelsetentje mij iemand apart neemt en heel vriendelijk voor volgende keer een suggestie wil geven.
'Niet dat het niet lekker was, neen, alleen...'

3 opmerkingen:

  1. zwijg, ik moet afleren om de organisator te zijn van vanalles. Doodleke maken? Doe ik wel! Restaurant zoeken? Check! Verdomme, je bent altijd den uil!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Organisator zijn, is sowieso een ondankbare taak. Ik probeer mij ook in te houden en gewoon deelnemer te zijn. Veel ontspannender, zo alleen verantwoordelijk zijn voor je eigen amusement en niet voor het welbevinden van de anderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ben ook zo een persoon die alles zou organiseren maar ik ben het stilletjesaan aan het afleren want het is inderdaad altijd iets.. :)

    BeantwoordenVerwijderen