De Robert

Je kunt dat zo hebben, zo het gevoel dat je iemand al kent... van ergens anders. Het gezicht komt je zo bekend voor, alleen heb je er geen flauw benul van hoe je die persoon zou moeten kennen.

Ik had het zaterdag, op de dansvloer van het Volkshuis, of tenminste het stuk vloer waar mensen  bewegen op muziek. In zoverre je dat een dansvloer kan noemen natuurlijk.

De mens in kwestie viel op, niet alleen door zijn leeftijd, hij was minstens dubbel zo oud als ik. Maar ook door zijn rode neus die een alcolholverslaving verried en uiteraard een gedrag dat waarschijnlijk ook een gevolg was van diezelfde alcoholverslaving.

Maar steeds had ik dus het gevoel dat ik hem kende…van vroeger.

En toen opeens, wist ik weer van waar, ik had immers in mijn jeugd zo vaak op zijn gezicht gekeken.

Het was Robert, de Robert van Wie-is-het.

En zondagmiddag dacht ik terug aan de Robert en besloot ik het eens te checken.

Maar ik bleek mis. Het was niet Robert, Robert was de rosse.

Het was Peter.

Peter gaat dus naar het Volkshuis.

Iemand dan een idee wat het stamcafé van Robert is?